Murad Makhmudov and Lee Jay Walker
Modern Tokyo Times
حکومت ایران یک سیستم غیر عادی و نابهنجار است، چرا که آیت الله حسین کاظمینی بروجردی به دلیل اعتقاداتش زندانی شده و در آستانه مرگ قرار دارد، ولی در عین حال رهبران مذهبی آن بدون هیچ نگرانی با حکومت های ضد شیعه به معامله و تجارت می پردازد. همزمان، جامعه شیعه در کشورهایی مانند بحرین، پاکستان و عربستان سعودی تحت شکنجه و آزارهای گسترده قرار دارند، ولی ایران هیچ واکنشی نشان نمی دهد. همین طور در سوریه، اغلب کشورهای خلیج فارس و قدرت های غربی همراه با ترکیه از فرقه های تکفیری متعصب [بر علیه شیعیان علوی] حمایت می کنند. بنابراین، با این که ایران به سوریه واقعا کمک می کند، در مقابل جای بسی شگفتی است که ایران درهای خود را به ترکیه باز است، چرا که این کشور بنیانی برای گروه های تهدید کننده اقلیت های مسلمان سوریه (علوی ها) فراهم آورده است.
واقعیت فوق در واقع بسیاری از اظهارات آیت الله حسین کاظمینی بروجردی را اثبات می کند. مهم تر از آن، اگر اسلام شیعه برای رهبران ایران اهمیت داشت، چرا کاری کرده اند که شیعه در سطح بین المللی مورد بی حرمتی و تحریم قرار بگیرد؟ در واقع در حالی که شیعیان توسط گروه های مختلف تکفیری متعصب مورد حملات انفجاری قرار می گیرند و گردن زده می شوند، روند مانترای ضد اسرائیلی [رژیم ایران] همچنان ادامه دارد. با این حال تکفیری ها پیروان یهودیت! نیستند و در اسرائیل صرف نظر از این که مردم از شیعیان خوششان بیاید و یا از آنها نفرت داشته باشند، مسلمانان شیعه با خطر کشتار مانند آنچه که در بحرین، عراق و پاکستان روی می دهد، مواجه نمی باشند.
در گذشته در کشور مصر، بدرفتاری با شیعیان و کشتار آنها بی معنا بود. ولی سال گذشته دیدیم که شبه نظامیان سلفی و متعصبین وابسته به اخوان المسلمین حامی قتل عام وحشیانه مسلمانان شیعه در مصر بودند. همچنین، با این که حماس از تکفیری ها و فرقه های ضد شیعه در سوریه حمایت می کند، ولی ایران همچنان دارای روابط و معاملاتی با این سازمان می باشد. به عبارت دیگر، صرف نظر از این که حماس و ترکیه در عملیات بر ضد شیعیان و یا علویان در سوریه دخالت دارند، حاکمان مذهبی ایران برای تجارت، جاه طلبی و مراودات ژئوپلتیک خود بیش از هر چیز دیگر اولویت قائل هستند.
آیت الله حسین کاظمینی بروجردی فقط و فقط به خاطر حمایت از جدایی دین از حکومت مورد بدرفتاری و شکنجه قرار دارد. این مرد روحانی مقدس می گوید: “باورکنید که ایرانیان به اصول دین واقعی و رسالت پیامبر وفادار هستند، ولی آنها مخالف سیاسی شدن دین و بهره برداری از آن توسط گروهی هستند که اسلام واقعی برای آنها اهمیت و معنایی ندارد. اسلام دین مدارا، تحمل، رحم و بخشش است تا جایی که قرآن بر روی این تاکید دارد که “لا اکراه فی الدین”، کار دین به اجبار نیست.
در واقع، ریاکاری و نفاق حاکمان ایران بسیار تکان دهنده است، در جایی که دگراندیشان و یا کسانی که از دین اسلام رویگردان شده اند، در داخل کشور با تهدید مواجه هستند، مذهب شیعه در سراسر منطقه به خاطر منافع ژئوپلتیکی [رژیم] که روی اسرائیل متمرکز شده است، با تحریم و انزوا روبرو است. این موضوع تنها یک شگفتی نیست، بلکه این واقعیت را ثابت می کند که اسلام سیاسی در ایران چیزی نیست جز سرپوشی برای حاکمان که می خواهند از آن در جهت تمرکز قدرت خود بهره گیرند. مهم تر از این، چگونه ایران شکنجه و آزار آیت الله حسین کاظمینی بروجردی را توجیه می کند، در حالی که فقها و حاکمان مذهبی به خوبی می دانند که ایران با مالزی که کشوری ضد شیعه است به طور آشکار مراودات سیاسی و تجاری دارد؟ به عبارت دیگر، بدرفتاری با آیت الله حسین کاظمینی بروجردی، که یک مسلمان شیعه پارسا است، صرفا بر پایه این واقعیت است که طبقه مذهبی حاکم از هر چالش آشکاری که در مقابل قدرت آنها قرار گیرد، در هراس هستند.
آیت الله حسین کاظمینی بروجردی در سال 2006 فقط و فقط به دلیل حمایت از جدایی دین از ابزار حاکمیت بازداشت و زندانی شد. پیش از آن، این رهبر مذهبی از آزارها و حملات گسترده از طرف ملاهای حاکم بر ایران رنج می برد. با این حال، آیت الله حسین کاظمینی بروجردی شجاعانه و بی پرده در مخالفت با حکومت سخنرانی می کرد، چرا که او حاضر به تسلیم در مقابل فشارهای سیاسی رژیم نمی گردید.
وضعیت سلامتی آیت الله حسین کاظمینی بروجردی همچنان رو به وخامت می رود. در حالی که این مرد مقدس همچنان در زندان به سر می برد، حاکمان مذهبی ایران “مذهب شیعه را برای تجارت و اهداف ژئوپلتیکی به فروش گذاشته اند”.
البته چنین واقعیتی می تواند برای بسیاری از دیگر کشورها گفته شود، آمریکا و انگلستان با عربستان سعودی به طور آشکار تجارت می کنند و اجازه می دهند که دلارهای نفتی در بین معتقدان به افکار سلفی پخش گردد. چنین عملکرد آمریکا و انگلستان در حالی است که می دانند که در این کشور برگشتن از اسلام به مسیحیت مجازات مرگ در پی دارد و اعتقاد به سایر ادیان و یا برپایی هر گونه پرستشگاه به جز اسلام ممنوع است. با در نظر گرفتن نقش آمریکا و انگلستان در همراهی با پادشاهان فئودال خلیج فارس در بی ثبات کردن حکومت های ملی گرا، آیا هنوز کسی است که از رهبران سیاسی این دو کشور انتظار پایبندی به اخلاق داشته باشد؟ افزون بر این، هم آمریکا و هم انگلستان قدرت های سکولار هستند، بنابراین مسائل مذهبی در دستور جلسات مذاکرات آنها لزوما دارای اهمیت نیست.
در چنین شرایطی، ملاهای حاکم در ایران که قدرت زیادی به دست آورده اند عمدتا در مراودات با دولت ضد شیعه مالزی سکوت اختیار کرده اند و ارتباط و اطمینان گسترده ای به کشورهایی دارند که شیعیان را به طور افراطی مورد آزار و تعقیب قرار می دهند. در واقع، کشتارهای تروریستی و فرقه گرایی در سطح بین المللی اغلب روی شیعیان متمرکز شده است و به ویژه فرقه های سنی تکفیری شیعیان را در هنگام رفتن به زیارت اماکن مقدسشان مورد حمله قرار می دهند.
به هر حال اگر فشار بین المللی فوری وارد نگردد، این رهبر مذهبی شجاع به دلیل سیاست های حاکمان ایران از بین خواهد رفت. آری، رژیمی که موجب تحریم و انزوای شیعیان در سطح بین المللی شده است – به جز منافع ژئوپلتیکی که روی اسرائیل متمرکز است- ممکن است به زودی مسئول مرگ یک آیت الله باشد. با این وضعیت در مورد انقلاب اسلامی ایران چه می توان گفت؟
در یک دادخواست که در قالب طوماری در این زمینه تنظیم شده است، چنین بیان شده که “آیت الله بروجردی هیچ جرمی مرتکب نشده است. او یک مرد صلح دوست می باشد که خشونت را رد می کند و به هیچ عنوان حکومت اسلامی ایران را مورد تهدید قرار نداده است. آنچه که او مرتکب شده این است که از حق مسلم افراد در داشتن اعتقادات مذهبی شخصی و آزادی بیان دفاع می کند. به این دلیل او زندانی و شکنجه شده و به طور پیوسته در معرض خطر مرگ قرار دارد.”
در واقع حداقل یهودا احساس پشیمانی خواهد کرد و برای آنچه که او کرد احساس گناه می کند. در ایران، از سیاست “پولت را نشان بده” [قمار در راستای منافع] با سکوت کامل و با پیروی از بازی های ژئوپلتیکی انحرافی پیروی می شود. اگر ایران خواسته است که سیاست ریاکارانه شدید آمریکا و انگلستان را پیروی کند که آزادی مذهبی را فروختند و به زباله دان انداختند تا قراردادهای پرسودتری با کشور هایی مانند چین و عربستان سعودی به دست بیاورند، پس ایران هم روند خوبی را در پیش گرفته است.
