سرنوشت منطقه به سرنوشت ایران گره خورده است. تا زمانی که ایران آزاد نشود و ملت ایران در کمال آزادی دولت و حکومت دلخواه خود را انتخاب نکند نمی توان به استقرار صلح و آرامش در خاورمیانه امیدوار بود.
تابستان آبستن!
فریب جهان قصه روشن است، سحر تا چه زاید شب آبستن است. تابستان عجیبی است! به هر نقطه نقشه که نگاه می کنیم آتشی افروخته است. از مدیترانه تا مسکو و مرزهای چین، همه جا طوفانی برپا شده و هرروز و هر ساعت بی گناهانی اسیر یا کشته می شوند. چه شد که چنین شد؟ چگونه شد که نظم جهانی این چنین یکباره دگرگون شد و بیش از همه، در سراسر خاورمیانه هرکس وناکسی که تفنگی در دست دارد دشمن جان و مال و آزادی همسایگانش شده است. چگونه شد که روسیه، کشوری که قرار بود از تجربه تلخ زیاده خواهی کمونیسم درسی آموخته باشد، مردمی که قرار بود تجربه گولاک و ظلم و جنگ را فراموش نکرده باشند باز هم به فکر تسخیر سرزمین های دیگران افتاده اند؟ چه شد که ناگهان ملت روس آزادی و دموکراسی را فدای شکم وامنیت ناپایدار کرد و خود را اسیر و فرمانبردارجاسوس سابق کا.گ.ب، دیکتاتور کنونی روسیه؟ آیا این روسیه است که به سرزمین کشورهای همسایه چشم دوخته است و یا دیکتاتور دیوانه ای که بر آن مملکت حکم می راند؟ چگونه میشود میان این دو تفاوت قائل شد؟ چگونه می توان قبول کرد که یک فرد و یا یک گروه کوچک خلاف تمایلات واقعی یک ملت بزرگ عمل کند؟
این ها سؤالاتی است که تجسس برای پاسخ آن ها نیازمندتبحر و تخصصی ویژه است. هنوزقطعات پاره پاره اجساد مسافران بی گناهی که بر فراز اوکراین سرنگون شدند به خاک سپرده نشده است، ولی ولادیمیر پوتین همچنان در فکر اشغال و تصرف سرزمین هایی است که پس از فروپاشی جهنم کمونیسم نفس آسوده ای کشیدند و برای خود مسیر دیگری انتخاب کردند. چه ارتباطی بین ماجرای اوکراین و جنگ سوریه وجود دارد؟ داستان غزه و اسرائیل چگونه در این معمای پیچیده جا می گیرد؟ سرنوشت عراق چه خواهد شد و زمانی که آمریکایی ها افغانستان را ترک کنند آیا سرنوشتی مشابه عراق در انتظار آن کشور نخواهد بود؟ نزدیکتر به ایران، در ترکیه مردم یا اکثریت مردم با پای خود به گورستان می روند، آزادی را به خاک می سپارند و یک دیکتاتور فاسد متجاوز که می خواهد عقربه تاریخ را به عقب برگرداند و از ترکیه نیز مملکت متعصب مذهبی دیگری بسازد را انتخاب می کنند. این ها همه به ما مربوط میشود. به ما ایرانی ها که در این منطقه زندگی می کنیم و از آن بدتر، کسانی که امروز بر ما حکومت می کنند در بیشتر این فجایع و تجاوزات خانمانسوز دست دارند.
آیا داعش برای ایرانی ها تازگی دارد؟
این طلا و خون ایرانی است که در سوریه می جنگد، که عراق را بی سروسامان کرده است و این رژیم جمهوری اسلامی و تحریکات و دسیسه های سران و وابستگان این رژیم است که این غول بی شاخ و دم داعش را آفریده است. می گویند داعش هر کجا که میرود اموال مردم را تصاحب می کند. هرکس که مقاومت می کند را از دَمِ تیغ می گذراند، از مردم باج می گیرد و از غیر مسلمان ها می خواهد که مسلمان شوند واحکام شریعت را رعایت کنند. آنچنان زندگی نکنند که دلخواه آن ها است بلکه آنچنان که شیخ می گوید و خلیفه حکم می کند. آیا داعش برای ایرانی ها هم تازگی دارد؟ آیا باید به صفحات اینترنت و تلویزیون ها رجوع کنند تا داعش را بشناسند یا معنی تجاوز، مصادره، اعدام، دادگاه های خلق الساعه و احکام محاربه با خدا را مطالعه کنند؟ رفتار شیخ خلخالی در دوران انقلاب در ایران و کسی که او را بر جان و ناموس ملت ایران فرمانروا کرده بود با آنچه که به دست داعش در عراق و سوریه می گذرد چه تفاوتی دارد؟ آری، یک تفاوت آشکار! در آن روزگار روزنامه ها، تلویزیون ها و خبرگزاری های غربی به به و چه چه می گفتند و از قاتلان و غاصبان حقوق ملت ایران گاندی می ساختند اما امروز که شتر معروف به سراغ منافع خودشان رفته است داعش را آنچنان که هست به جهان معرفی می کنند. می گویند داعش مردم را در برابر جوخه های اعدام قرار داده و می گوید یا مسلمان شوید و یا کشته خواهید شد. فراموش کرده اند همه روزهایی را که جوانان وطن ما در برابر همین نوع شیوخ بی رحم محاکمه می کردند و از آن ها می پرسیدند که آیا پدر و مادر شما مسلمان هستند یا نه. و هرچه پاسخ می شنیدند تأثیری نمی کرد چون تصمیم گرفته شده بود که آن ها به جوخه های اعدام سپرده شوند. اگر امروز داعش مسلمان شده ها را می بخشد، آن روز در پشت دیوارهای اوین کسی منتظر پاسخ نمی ماند چرا که دستور صادر شده بود که همه را بکشید تا دیگران عبرت بگیرند و حکومت اسلامی در ایران فرمانروا بماند.
سرنوشت نزاع اسرائیل و فلسطین چه خواهد شد؟ آیا روزی فرا خواهد رسید که اسرائیلی ها بپذیرند که کشور مستقلی در کنار اسرائیل به نام فلسطین تشکیل شود و این دو کشور در کنار هم با صلح و آرامش زندگی کنند؟ چه موانعی در این کار وجود دارد؟ از هم اکنون از فاصله هزارها فرسنگ سران نظام جمهوری اسلامی هستند که چنین سرنوشتی را منع می کنند. آن ها رسماً می گویند که دو کشور و دو ملت قابل قبول نیست. باید اکثریت حکومت کند، یک کشور باشد، اسرائیل محو شود و در نتیجه یهودی ها از این سرزمین رانده شوند. اما آن ها خوب می دانند که چنین رویدادی غیر ممکن است. نه اسرائیلی ها به جایی خواهند رفت و نه دنیا اجازه خواهد داد کسی اسرائیل را نابود کند. پس چرا این سنگ بزرگ را بر سر راه صلح می اندازند؟ باید از خود بپرسیم چه سودی عاید جمهوری اسلامی می شود که این چنین مانع حل مشکل فلسطین شده است. پاسخ این سؤال را باید در تعبیر و تفسیر نقش رهبران جمهوری اسلامی در سوریه جستجو کرد. همانگونه که در سوریه و در لبنان بذر جنگ و نفاق می پاشند و همانگونه که عراق را به این چنین روز سیاهی کشانده اند، برای تداوم سلطه خود بر ایران و اسارت ملت در سراسر منطقه ماجراجویی و آتش افروزی را دامن خواهند زد. همه شاهد خواهیم بود که چگونه حتی اگر اوضاع عراق سروسامان گیرد، که بسیار بعید به نظر می رسد، با خروج نیروهای ناتو از افغانستان، آن کشور نیز کانونی دیگربرای جنگ و نا امنی در منطقه خواهد شد.
سرنوشت منطقه به سرنوشت ایران گره خورده است
تا زمانی که ایران آزاد نشود و ملت ایران در کمال آزادی دولت و حکومت دلخواه خود را انتخاب نکند نمی توان به استقرار صلح و آرامش در خاورمیانه امیدوار بود. همگان می توانند به خوبی ببینند که چگونه زمانی که ملت ایران با فقر و تنگدستی دست به گریبان است سرمایه این کشور برای جنگ طلبی و آتش افروزی در منطقه هزینه میشود. پس از غزه و سوریه نوبت لبنان خواهد بود و اگر در لبنان کارها سروسامان گیرد و اوضاع نسبتاً آرام شود، افغانستان، یمن و بحرین در سراسر منطقه فرصت های پایان ناپذیری هستند برای آتش افروزی جمهوری اسلامی. زمینه مساعد است و عجیب آنکه نمی بینند و یا نمی خواهند ببینند که سر نخ همه این تشنجات در منطقه به کجا ختم میشود.
در این میان می توان و باید به روزی اندیشید که در ایران یک ملت آزاد حکومتی را برگزیند که نخستین و یگانه اولویتش رفاه و سعادت ملت ایران باشد. حکومتی که همانند همه حکومت های برگزیده مردم در سراسر جهان جز سعادت و خوشبختی مردم خود برنامه و هدف دیگری نداشته باشد و با همسایگان در صلح و آرامش زیست کند و حافظ منافع ملی کشور خود باشد. تا زمانی که در ایران، در این کشور پهناور که از بهترین و بزرگترین امکانات برای آبادانی و پیشرفت برخوردار است، صلح و آرامش و آزادی و دموکراسی برقرار نگردد در منطقه خاورمیانه و در مجاورت آن همچنان شعله های جنگ و نفاق و ظلم و تعدی برقرار خواهد بود. سرنوشت منطقه از مدیترانه تا مرز چین و از خلیج فارس تا سواحل دریای خزر در گرو استقرار آزادی، دموکراسی و حکومت قانون در ایرانی آزاد و آباد است.
دوشنبه، 2014/08/11
شاهین فاطمی
