خبرگزاری هرانا – مهوش ثابت (شهریاری)، از اعضای سابق مدیران جامعه بهائی ایران موسوم به “یاران ایران” که دوران محکومیت خود را در زندان اوین سپری میکند، علیرغم وضعیت نامناسب جسمی از رسیدگی تخصصی پزشکی محروم مانده است.
به گزارش خبرگزاری هرانا، ارگان خبری مجموعه فعالان حقوق بشر در ایران، مهوش ثابت، شهروند بهائی محبوس در زندان اوین، از رسیگی مناسب پزشکی محروم مانده است.
یک منبع مطلع نزدیک به خانواده خانم ثابت ضمن تایید این خبر به هرانا گفت: “این زندانی ۷۲ ساله که از بیماری ریوی و مشکلات تنفسی رنج میبرد، با وجود وضعیت نامناسب جسمانی از رسیدگی تخصصی پزشکی و اعزام به مراکز درمانی خارج از زندان محروم مانده است.”
بر اساس اطلاعاتی که به دست هرانا رسیده است، “مهوش ثابت در زمان بازداشت خود در مردادماه ۱۴۰۱، مبتلا به بیماری کرونا بوده و در طول مدت بازداشت تحت درمان مکفی قرار نگرفت، امری که منجر به عود بیماری ریوی وی شد. همچنین استنشاق دود ناشی از آتش سوزی زندان اوین به تشدید مشکلات تنفسی او انجامید.”
مهوش ثابت، شهروند بهائی در آذرماه ۱۴۰۱، توسط شعبه ۲۶ دادگاه انقلاب تهران به ریاست قاضی ایمان افشاری از بابت اتهام “تشکیل و اداره دسته یا جمعیت به قصد برهم زدن امنیت کشور” به تحمل ۱۰ سال حبس، دو سال ممنوعیت خروج از کشور، منع سکونت در تهران و ممنوعیت از فعالیت در گروه های اجتماعی و مصادره شماری از ابزار دیجیتال محکوم شد. این پرونده نهایتا توسط شعبه ۳۶ دادگاه تجدیدنظر استان تهران عیتا تایید شد.
مهوش ثابت (شهریاری)، از اعضای سابق مدیران جامعه بهائی ایران موسوم به “یاران ایران”، روز یکشنبه ۹ مردادماه ۱۴۰۱، همزمان با پنج شهروند بهائی، دیگر در شهرهای مختلف کشور توسط نیروهای امنیتی بازداشت شدند. در این روز منازل دستکم ۳۷ شهروند بهائی دیگر مورد تفتیش نیروهای امنیتی قرار گرفت.
بعد از این اقدامات، همزمان با انتشار اطلاعیه وزارت اطلاعات، صدا و سیمای جمهوری اسلامی با انتشار ویدیویی شهروندان بهائی بازداشت شده را به جاسوسی، نفوذ در مهدکودک‌ها و ترویج بی حجابی در کشور متهم کرد. به گفته سیمین فهندژ، سخنگوی جامعه جهانی بهائی در سازمان ملل “گزارشات منتشر شده توسط جمهوری اسلامی در رسانه ها، مجددا ثابت کرد که شهروندان بهائی در ایران صرفاً به دلیل اعتقادات دینی خود تحت آزار و اذیت سیستماتیک قرار می گیرند.”
شهروندان بهائی در ایران از آزادی‌های مرتبط به باورهای دینی محروم هستند، این محرومیت سیستماتیک در حالی است که طبق ماده ۱۸ اعلامیه جهانی حقوق بشر و ماده ۱۸ میثاق بین‌المللی حقوق مدنی و سیاسی هر شخصی حق دارد از آزادی دین و تغییر دین با اعتقاد و همچنین آزادی اظهار آن به طور فردی یا جمعی و به طور علنی یا در خفا برخوردار باشد.
بر اساس منابع غیررسمی در ایران بیش از سیصد هزار شهروند بهائی وجود دارد اما قانون اساسی ایران فقط اسلام، مسیحیت، یهودیت و زرتشتی گری را به رسمیت شناخته و مذهب بهائیان را به رسمیت نمی‌شناسد. به همین دلیل طی سالیان گذشته همواره حقوق بهائیان در ایران به صورت سیستماتیک نقض شده است.
