خسروبشارت، شهرستان مهاباد که در بهمن ماه سال ۱۳۸۸ به اتهام اقدام علیه امنیت دستگیر شد طی نامه ای سرگشاده به سازمان عفو بین الملل، خواهان اجرای عدالت در حق خودش شد.
آقای بشارت در بخشی ازین نامه و در شرح حال خودش نوشته است: حدود دو ماه در انفرادی بازداشگاه اطلاعات ارومیه محبوس بودم و بعد مرا ۷ ماه به زندان مهاباد انتقال دادند و بعد از آن مرا به زندان اوین بند ۳۵۰ منتقل کردن وحدود هفت ماه در آن بند در حبس بسر بردم که همانجا، اتهام محاربه و افساد فی الرض به بنده تحمیل شد.
خسرو بشارت در ادامه این نامه نوشته است: اتهام محاربه در حالی است که هیچ مدرکی دال بر اقدام بنده علیه امنیت و درگیری با هر گونه سلاح سرد یا گرم وجود ندارد، اعتراف فقط تحت شکنجه و تحمیلی بوده است.
این زندانی در پایان متذکر شده است، متاسفانه در حال حاضر بیش از یازده سال است که در زندان به سر میبرم و در انتظاراجرای حکم ناعادلانه میباشم و حتی اجازه اعاده دادرسی که حق هر زندانیست را به بنده ندادند و لازم به ذکر است که در حال حاضر در شرایط بسیار اسفناک روحی و روانی قرار دارم و خانواده بنده نیز تعادل عادی زندگی را از دست داده اند و در بدترین شرایط ممکن بسر می برند؛ لذا خواهشمندم با در نظر گرفتن بی گناهیه بنده و حقوق انسانی و شهروندی و اینکه اتهام بنده هیچ انطباقی با گذشته و زندگی ام ندارد هر گونه اقدامی را که میتواند در جهت اثبات بی گناهی و برائت من و لغو حکم اعدام بنده انجام دهید.
