خبرگزاری هرانا – علیرغم گذشت ۱۳ روز از بازداشت سه شهروند بهایی در روستای گیلاوند استان تهران به نام های منیره باویل سفلایی، مینو زمانی پور و غلامحسین مظلومی، این شهروندان کماکان بصورت بلاتکلیف و در زندان اوین به سر می برند. با وجود پیگیری های مکرر خانواده این شهروندان تاکنون پاسخی در ارتباط با وضعیت آنان داده نشده و هیچ تماس و ملاقاتی نیز با خانواده خود نداشته اند. گفته می شود بازداشت این افراد در ارتباط با پیگیری موضوع نبش قبر یک شهروند بهایی بوده است که پیشتر در روستای گیلاوند دماوند صورت گرفته و جسد وی توسط افراد ناشناسی در بیابان‌های جابان از توابع همان شهرستان رها شده بود.
به گزارش خبرگزاری هرانا، ارگان خبری مجموعه فعالان حقوق بشر در ایران، ۱۳ روز از بازداشت سه شهروند بهایی در روستای گیلاوند استان تهران در زندان اوین گذشته است.
علیرغم پیگیری های مکرر خانواده این شهروندان، مسئولین زندان اوین و نهادهای امنیتی تاکنون پاسخ روشنی در ارتباط با وضعیت این شهروندان داده نشده و مشکلات جسمی این سه شهروند بهایی در کنار محرومیت آنان از ملاقات و تماس باعث افزایش نگرانی خانواده آنها شده است.
به گفته یک منبع نزدیک به خانواده این شهروندان، طی دو هفته گذشته شش بار خانواده این افراد به دادسرای اوین مراجعه کردند ولی به آنها اجازه ملاقات نداده‌اند. به گفته این منبع مسئولین زندان در آخرین مراجعه خانواده‌ها از تحویل گرفتن داروهای این شهروندان نیز خودداری کرده و گفته‌اند تا پایان مراحل بازجویی هیچ گونه اجازه ملاقات و تماسی ندارند.
این شهروندان بهایی صبح روز شنبه ۱۹ مردادماه ۹۸ توسط ۳ تن از مامورین وزارت اطلاعات بازداشت و به زندان اوین منتقل شدند. گفته می‌شود که ماموران پس از تفتیش منزل، برخی لوازم شخصی از جمله لپ تاپ، تلفن همراه، کتب و تصاویر بهایی را نیز ضبط کرده‌اند.
یک منبع نزدیک به این شهروندان پیشتر به گزارشگر هرانا گفته بود: “ماموران امنیتی دلیل بازداشت را پیگیری موضوع نبش قبر یک شهروند بهایی عنوان کرده اند که پیشتر در روستای گیلاوند از توابع دماوند صورت گرفته بود. جسد این شهروند بهایی توسط افراد ناشناسی نبش قبر شده و در بیابان‌های جابان از توابع همان شهرستان رها شده بود. این شهروندان بهایی پیشتر نیز در سال ۹۷ در همین خصوص بازداشت و مورد بازجویی قرار گرفته بودند.
شهروندان بهایی در ایران از آزادی‌های مرتبط به باورهای دینی محروم هستند، این محرومیت سیستماتیک در حالی است که طبق ماده ۱۸ اعلامیه جهانی حقوق بشر و ماده ۱۸ میثاق بین‌المللی حقوق مدنی و سیاسی هر شخصی حق دارد از آزادی دین و تغییر دین با اعتقاد و همچنین آزادی اظهار آن به طور فردی یا جمعی و به طور علنی یا در خفا برخوردار باشد.
بر اساس منابع غیررسمی در ایران بیش از سیصد هزار نفر بهایی وجود دارد اما قانون اساسی ایران فقط اسلام، مسیحیت، یهودیت و زرتشتی گری را به رسمیت شناخته و مذهب بهاییان را به رسمیت نمی‌شناسد. به همین دلیل طی سالیان گذشته همواره حقوق بهائیان در ایران به صورت سیستماتیک نقض شده است.
