خبرگزاری هرانا – منصور چوپانی، زندانی سنی مذهب در زندان ارومیه با وعده مساعد مسئولین به اعتصاب غذای خود پایان داد. وی در تاریخ ۷ مردادماه در اعتراض به عدم پاسخگویی به درخواست عفو مشروط و انتقال وی به زندان محل سکونتش دست به اعتصاب غذا زده بود.
به گزارش خبرگزاری هرانا، ارگان خبری مجموعه فعالان حقوق بشر در ایران، ساعت ۱ ظهر امروز دوشنبه ۱۴ مردادماه ۹۸، منصور چوپانی، زندانی سنی مذهب زندان ارومیه به اعتصاب غذای خود پایان داد.
گفته می شود پایان اعتصاب غذای آقای چوپانی، روز جاری پس از حضور قاضی ناظر در بند و وعده مساعد وی نسبت به موافقت با آزادی مشروط این زندانی صورت گرفت.
این زندانی از مدت‌ها پیش درخواست خود مبنی بر عفو مشروط و انتقال به زندان محل سکونتش را به مسئولین زندان ارومیه و مقامات قضایی استان آذربایجان غربی ارائه داده است، با این حال تاکنون نسبت به این درخواست بی توجهی شده بود.
منصور چوپانی، فرزند محمود، در تاریخ ۲۴ آبان ۱۳۹۴ به اتهام “ارتباط با گروه‌های سلفی” بازداشت و سپس توسط شعبه ۲ دادگاه انقلاب ارومیه به ۵ سال حبس تعزیری محکوم شد. این حکم به دلیل عدم اعتراض به رای صادره و تسلیم به رای به ۴ سال و ۶ ماه حبس کاهش یافت.
وی در حال حاضر در زندان ارومیه تحمل حبس می‌کند و حدود ۶ ماه ار مدت محکومیتش باقی مانده است.
لازم به ذکر است که در حال حاضر چهار زندانی دیگر به نام‌های قادر سلیمی، مصطفی سبزی، رحمی تورگوت و بشیر پیرماوانه در زندان ارومیه در اعتصاب غذا به سر می‌برند. وضعیت جسمانی این زندانیان نامساعد گزارش شده و گفته می‌شود که دچار افت فشار شدید شده‌اند.
اعتصاب غذای این زندانیان عموماً در اعتراض به بی‌توجهی مسئولان زندان نسبت به درخواست‌هایشان از جمله انتقال به زندان محل سکونت، اعزام به مرخصی و آزادی مشروط صورت گرفته است. در این میان رحمی تورگوت، زندانی سیاسی تبعه کشور ترکیه عدم تحویل به کشورش را نیز به عنوان یکی از دلایل اعتصابش اعلام کرده است.
لازم به ذکر است که پیشتر حفاظت زندان ارومیه زندانیان در اعتصاب را احضار کرده و فرم‌هایی مبنی بر عدم پذیرش مسئولیت در قبال سلامتی این زندانیان در صورت ادامه اعتصاب غذا به آنها داده بود.
هرانا پیشتر در گزارشی به آخرین وضعیت این زندانیان پرداخته بود.
بسیاری از زندانیان در ایران به عنوان آخرین راه برای رسیدن به خواسته هایشان دست به اعتصاب غذای اعتراضی می زنند. بسیاری از این اعتصاب ها در اعتراض به عدم رسیدگی به مشکلات پرونده، مراعات نشدن حقوق زندانی و یا بازداشتی و بلاتکلیفی های بلندمدت بوده است.
