بیابان زایی و جنگل زدایی، آتش سوزی در ایران
بیابان‌زایی نوعی از تخریب زمین است که در آن منطقه‌ای با زمین‌های تقریباً خشک، به‌طور فزاینده‌ای خشک و غیر قابل زراعت می گردد، معمولاً چنین منطقه‌ای آب، پوشش گیاهی و حیات وحش اش را از دست می‌دهد.
عوامل گوناگونی مانند تغییر اقلیم و فعالیت‌های انسانی در این باره مؤثراند. بیابانی شدن یکی از مسائل قابل ملاحظه بوم‌شناسی و زیست‌محیطی در جهان است.
بیابان پدیده‌ای است که روز به روز گسترش می‌یابد. بیابان‌زایی در کشورهای کم‌آب، خشک و نیمه خشک زنگ خطری است که باید جدی گرفته شود.در زمان حاضر عوامل طبیعی، آنچنان نقشی در بیابان زایی ندارند البته خشک سالی‌هایی که به وقوع می‌پیوندد بیابان زایی را تشدید می‌کند ولی در ایران این عوامل انسانی ست که بیشتر باعث بیابان زایی میشود.
بوته کنی، چرای مفرط و خارج از فصل دام در مراتع ، تبدیل مراتع به دیمزار، برداشت بی رویه آب از سفره های آب زیرزمینی، معدن کاوی و بهره برداری از معادن، جاده سازی و توسعه شهرها و روستاها و امثال آن .
از دستاوردها و افتخارات جدید جمهوری اسلامی ایران׃
سرانه بیابان در ایران دو برابر میانگین جهانی است، سرانه بیابان در کشور ما ۴ هزار و ۳۰۰ مترمربع است در حالیکه در جهان این رقم ۲ هزار متر مربع است. یکی از مهمترین دلایل بیابان زایی، جنگل زدایی است و آتش سوزی جنگل ها مهمترین عامل جنگل زدایی است.
در چند سال اخیر اخبار آتش‌سوزی در جنگلها و مراتع استان به وفور شنیده شده است، پدیده‌ای که در ۹۸ چه از نظر کمی و چه کیفی بطور بی‌سابقه و نگران کننده‌ای رو به فزونی بوده است. در بعضی از موارد این آتش سوزی ها عمدی بوده مانند اتش سوزی های کردستان توسط سپاه و یا در استان فارس برای کاشت خشخاش.
آنچه که در این بین مشهود میباشد، عدم ارتقای توان و تجهیزات مقابله با حریق متناسب با افزایش کمی و کیفی سطوح آتش سوزی است، و همین عامل سبب کندی مهار گردیده است.
اگرچه شرایط مالی نامناسب دولت و دستگاههای اجرایی و عدم تخصیص کافی و به موقع اعتبارات از عوامل غیر قابل انکار، در این خصوص میباشد، اما دلیل اصلی، بی تفاوتی، سو مدیریت، غفلت و عدم پیش بینی تمهیدات لازم در زمان مناسب بوده است.
یادآور می شویم که براساس اصل ۵۰ قانون اساسی جمهوری اسلامی ایران، حفاظت محیط زیست وظیفه عمومی است و هر فعالیت اقتصادی و غیره که با آلودگی محیط زیست و تخریب غیرقابل جبران آن ملازمه پیدا کند، ممنوع است.
ما اعضای کمیته دفاع از محیط زیست ایران با استناد به معاهدات بین المللی حقوق بشری، محیط زیست را به عنوان یک حق مستقل حقوق بشر برای داشتن محیط زیست با کیفیت به رسمیت می شناسیم، و خواهان اجرای کامل اهداف هفده گانه سند۲۰۳۰ یونسکو بخصوص هدف پانزدهم (حفاظت، بازیابی و ترویج استفاده پایدار از اکو سیستم های زمینی، مدیریت پایدار جنگل ها، مبارزه با بیابان زایی، متوقف و معکوس نمودن فرسایش زمین و توقف از بین بردن تنوع زیستی ) توقف قاچاق خاک مرغوب و حاصلخیز، تخریب منابع غیرقابل جبران کشور، را یک جنایت علیه بشریت دانسته و خواستار برخورد با متخلفان و عاملان این جنایت و خیانت علیه مردم ایران و منافع ملی و چپاولگران منابع ملی و میهنی می باشیم.
کانون دفاع از حقوق بشر در ایران
کمیته دفاع از محیط زیست
