اطلاعیه ۱۱۲۴ نمایندگی کشورهای شرق آسیا در خصوص پناهجوئی و حق پناهندگی

پناهجوئی و حق پناهندگی!!! رویائی رو به زوال

مهاجرت برای زندگی بهتر             مهاجرت برای نجات جان و زندگی

نگاه ما برای نجات جان و زندگی انسان هاست که به دلایل مختلفی همچون جنگ، عدم آزادی بیان و عقیده، عدم عدالت اجتماعی و اقتصادی، عدم امنیت حیات و زندگی، مشکلات سیاسی و اجتماعی و…مجبور به فرار و یا خروج از کشور خود میشوند. آنها که اغلب از کشورهای جهان سومی دارای دولتهای دیکتاتور و سرکوبگر هستند، برای امنیت زندگی و جان خود به کشورهای امن مهاجرت میکنند تا بلکه از این طریق به حقوق ذاتی خود که یکی از آنها حق حیات و امنیت زندگیست، برسند. ایران هم با وجود ثروت فراوان، مردم آن به دلیل وجود دولتی دیکتاتور، عدم وجود امنیت زندگی، جانی، امنیت شغلی، ظلم و عدم عدالت قضائی و اجتماعیو …  مجبور به مهاجرت و بیشتر پناهنده هستند.

مهاجرت مردم ایران و نقش دولت جمهوی اسلامی ایران در مهاجرت خاورمیانه :در این میان نمیتوان از بحران خاورمیانه که به واسطه حضور دولت جمهوری اسلامی ایران و حمایت علنی و مخفیانه از گروه های تروریستی افراطی و تفکرات فرقه ای اسلامی و ایجاد بحران های داخلی که عمدتا زادگاه  گروه عمده ای از مهاجران بوده است به راحتی گذشت.

مهاجرانی که روزگاری در کشور خود از جایگاه اجتماعی و اندک امکانات زیستن  برخوردار بوده اند، و حال می بایست توهین و ضرب و شتم پلیس مرزی کشور ترکیه، یونان، صربستان، مالزی، اندونزی، پاکستان و … را پذیرا باشند و در صورت رسیدن به کشور مقصد، مشکلات پروسه ای نفس گیر و دادگاه های متعدد و اثبات هویتی که در کشورش جا مانده است شروع  می شود، بدیهیست با فرار مغزها و مهاجرت انسان ها از یک کشور، بستر چپاول بیشتر حق مردم توسط دولت و دولتمردان خواهد شد که وضعیت کنونی ایران بیانگر این موضوع است .

دولت مالزی کنوانسیون ۱۹۵۱ ژنو را امضا نکرده است و کشور پناهنده پذیر نیست. به همین دلیل در مالزی به دلیل عدم مسولیت پذیری دفتر کمیساریای عالی پناهندگان و بی توجهی این سازمان و مراجع ذیربط به حل مشکلات پناهجویان و پناهندگان ایرانی در این کشور، ایرانیان در انتظار پناهندگی، دچار بحرانی بی هویتی و بلاتکلیفی شدید شده اند .اما این بدان معنا نیست که پناهجویان در دیگر کشور ها در رفاه و سلامت هستند. بلکه در سایر کشور ها هم وضعیت مشابه با مالزی به چشم میخورد.با وجود اشاره به حق پناهندگی اعلامیه جهانی حقوق بشر، چرا سازمان UNHCR در کشورهای مالزی، اندونزی، ترکیه ، یونان، صربستان، پاکستان و … نسبت به این موضوع با تاخیر پاسخ میدهند؟

وضعیت وخیم پناهجویان ایرانی: پروسه بسیار طولانی ( ۶ الی ۱۰ ساله ) انتظار برای رسیدگی به پرونده پناهجویان ایرانی در کشورهای نامبرده ، شرایط دردناک بلاتکلیف و بی هویتی را برای یکایک این افراد به ارمغان آورده است

نداشتن اجازه کار وعدم حمایت سازمان UNHCR موجب بروز مشکلات مالی عمده ای برای پناهجویان به خصوص برای خانواده ها شده است. از مشکلات مربوط به بهداشت و درمان بیماریهای خاص گرفته تا نداشتن شرایط مناسب تحصیلی برای کودکان و جوانان،که در این قضیه از محروم ترین و مظلوم ترین این افراد به شمار می آیند.

آنها قربانی بی قانونی و اسیر جغرافیایی هستند که هیچ گاه در تصمیم گیری آن نقشی نداشته اند .هزینه هر نفر حداقل ماهی۵۰۰ دلاراست. از زمان تشکیل پرونده تا زمان قبولی حداقل ۳ الی ۶  سال  به طول می انجامد. پروسه اعزام به کشور سوم معمولا ۸  تا ۱۰  سال زمان می برد و چه بسا کسانی هستند که هم اکنون مدت ۷ سال است با داشتن کارت پناهندگی هنوز در شرایط بلاتکلیفی و انتظار بسر می برند.نکته بدتر از هر چیز، این است که چه قبولی داشته باشید چه نداشته باشید تمام مدت باید در ترس و اصطراب از بازداشت توسط پلیس و دیپورت بسر ببرید.

ما اعضای نمایندگی کشورهای شرق آسیا، طبق اعلامیه جهانی حقوق بشر بخصوصماده ۱۴( حق پناهندگی)، ماده ۳(حق زندگی)، ماده ۲۲ کنوانسیون حقوق کودک)حق پناهندگی کودکان) وهمچنین خواستار اجرایی شدن سند ۲۰۳۰ یونسکو بخصوص هدف اول: پایان دادن به فقر در تمامی اشکال آن در همه جا، هدف سوم: تضمین زندگی سالم و ترویج رفاه برای همه در تمام سنین، هدف هشتم: ترویج رشد فراگیر و پایدار اقتصادی، اشتغال کامل و مولد و شغل مناسب برای همه، هدف دهم: کاهش نابرابری در درون و میان کشورها،خواستار رسیدگی هرچه سریعترسازمانهای مربوطه جهت احقاق حقوق پناهندگان بخصوص پناهندگان ایرانی هستیم.

۱۱۲۴

کانون دفاع از حقوق بشر در ایران

نمایندگی کشورهای شرق آسیا