در ساعات اولیه روز شنبه ۱۰ فروردین ۱۳۹۸, محسن مهرگانی، شهروند بهائی محبوس در زندان مرکزی اصفهان با توجه به سپری کردن یک سوم دوران محکومیت خود به صورت مشروط از این زندان آزاد شد. وی از دیماه سال گذشته جهت تحمل دوران محکومیت خود راهی این زندان شده بود.
به گزارش هرانا، محسن مهرگانی، شهروند بهائی محبوس در زندان مرکزی اصفهان در تاریخ ۱۰ فروردین ماه سالجاری با توجه به مشمول شدن پرونده وی برای آزادی مشروط از این زندان آزاد شد. این شهروند بهائی پیش از این در از دی ماه سال ۱۳۹۷ جهت تحمل دوران محکومیت خود راهی این زندان شده بود. محسن مهرگانی در تاریخ ۶ بهمن ۱۳۹۵ در منزل توسط نیروهای امنیتی اصفهان بازداشت شده بود در زمانب بازداشت این شهروند بهائی نیروهای امنیتی اقدام به تفتیش چندین ساعته منزل وی کرده بودند و ضمن مصادره کتب مذهبی و لوازم شخصی، این شهروند بهائی را به بازداشتگاه منتقل کرده بودند.
این شهروند بهائی در تاریخ ۲۹ اردیبهشت ۱۳۹۶ با توجه به اتمام دوران بازجوئی با قرار وثیقه ۵۰۰ میلیون تومانی تا اتمام دادرسی بر پرونده از زندان دستگرد اصفهان آزاد شده بود.
لازم به ذکر است که محسن مهرگانی در آبان ماه سال ۱۳۹۶ توسط شعبه اول دادگاه انقلاب اصفهان به همراه سه تن دیگر از شهروندان بهائی بنامهای سهراب نقی پور, منوچهر رحمانی و فرزاد همایونی به حبس محکوم شده بودند که با توجه به ارجاع پرونده در دادگاه تجدیدنظر حکم صادره در دادگاه بدوی توسط شعبه ۲۳ دادگاه تجدیدنظر استان اصفهان در تاریخ ۲۴ اردیبهشت ۱۳۹۷عینا تائید و حسب حکم قطعی, سهراب نقی پور به ۵ سال حبس تعزیری و محسن مهرگانی، منوچهر رحمانی و فرزاد همایونی هر کدام به ۲۰ ماه حبس تعزیری محکوم شده بودند.
این شهروند بهائی صبح روز ۱۵ دیماه ۱۳۹۷ همزمان با سه هم پرونده ای دیگر خود به نامهای سهراب نقی پور، منوچهر رحمانی و فرزاد همایونی توسط نیروهای امنیتی بازداشت و جهت تحمل دوران محکومیت خود به زندان منتقل اصفهان منتقل شده بود.
شهروندان بهائی با استناد به بخشنامه شورای عالی انقلاب فرهنگی از جمله پیروان ادیان بدون حقوق شهروندی در ایران محسوب میشوند. سرکوب این شهروندان در غالب: پلمپ محل کسب, محرومیت از حق تحصیل از مدرسه ابتدائی تا مدارج عالی, تخریب قبرستانها و همچنین دیگر مکانهای مقدس آنها و محرومیتهای گسترده دیگر که این شهروندان با آن دست و پنجه نرم میکند را در بر میگیرد.
سرکوب بهائیان ایران ناقض اسناد بین المللی حقوق بشر از جمله ماده ۲ اعلامیه جهانی حقوق بشر و همچنین ماده ۱۸ و ۱۹ این سند معتبر بین المللی و همچنین ماده ۱۸ میثاق بین المللی حقوق مدنی و سیاسی نیز میباشد.