وکیل آیت الله خمینی درپاریس پس از ۳۸ سال می گوید اشتباه کرده است

لیبراسیون روزنامۀ چپ گرای صبح پاریس به سراغ «کریستیان بورگه» وکیل مدافع فرانسوی رفته است که بدنبال اخراج آیت الله خمینی از عراق و ورود او به فرانسه وکالت وی را بعهده گرفت و در رویدادهای دوران اقامت او در این کشور و ماجرای گروگان گیری در سفارت آمریکا در تهران نیز ایفای نقش کرد.

«کریستیان بورگه» با شرح نظرات و برداشت های خود را از آیت الله خمینی و انقلاب اسلامی به لیبراسیون می گوید تا کنون حاضرنبوده است درمورد خاطرات و نظرات خود درباره آن دوران حرفی بزند، اما اینک اعتراف می کند که از این که درآن انقلاب شرک داشته و به آن کمک کرده است امروزانگشت تاسف به دندان می گزد.

کریسیتان بورگه یاد آوری می کند که نه تنها در پاریس درکنارخمینی بوده، بلکه درتهران نیز او را همراهی کرده و درماجرای گروگان گیری درسفارت آمریکا نیزهمچنان درکنار رهبران انقلاب باقی مانده است.

کریستیان بورگه تعریف می کند که امیدی که او را وادار کرد در ۱۹۷٨ درکنارخمینی قرارگیرد و درفرانسه و صحنه بین المللی او را برای سرنگونی شاه و رسیدن به قدرت یاری کند درسال ۱۹۸۲ به سراب ختم شد. او بکفاۀ خود دریافت که آنچه که او به خاطر آن فعال بوده نهایتاً سرابی بیش نبوده و از این روست که اینک از کردۀ خود ابراز تاسف می کند.

وکیل دعاوی فرانسوی توضیح می دهد که چگونه با قطب زاده تا آخرین روزها درتماس بوده و به خواست تهران برای بازگرداندن پادشاه بیمار ایران از پاناما فعالیت کرده است.

کریستیان بورگه دربخشی از اظهارات خود می گوید به نظر من تصادفات درتغییر جهت انقلاب ایران نقش عمده ای را بازی کرده است.

یکی از مسائل مهم درایران آن زمان این بود که ایرانیان خمینی را به جای “خدا” گرفته بودند و طبیعی است که با خدا نمی شود بحث کرد. وی می گوید: انقلابیون اشتباهات سرنوشت سازی کردند، زیرا برای آن آمادگی نداشتند.

کریستیان بورگه تعریف می کند که پس از مرگ دوستش، صادق قطب زاده، روابط خود را برای همیشه با سیاست درایران گسسته است. وی می افزاید : پس از رویداهای اول انقلاب نمایندگانی از حکومت ایران به دیدار من آمدند وخواستارادامه همکاری شدند، اما من گفتم از حکومت ایران دفاع نخواهم کرد من از ایرانی‌ها دفاع می کنم.

و امّا دیگر روزنامه‌های چاپ پاریس از جمله بار دیگر به سیاست خارجی اعلام شده ازسوی رئیس جمهوری جدید آمریکا پرداخته اند که درحال حاضردرکانون بحث های رهبران اروپا نیزقرار گرفته است.

هومنتیه، ارگان هوداران حزب کمونیست فرانسه، با اشاره به نقش اعضای اروپایی پیمان آتلانتیک شمالی “ناتو” و سیاست نظامی جدید امریکا به سخنان روز گذشته “مارک پنس” معاون رئیس جمهوری آمریکا درنشست امنیتی مونیخ اشاره کرده است که گفته بود “اروپائیان باید سهم پرداختی خود را درناتو افزایش دهند”.

هومنیته می نویسد: وزیردفاع جدید آمریکا می گوید درحالی که قرار بود کشورهای عضو ۲ درصد تولید ناخالص ملی خود را به دفاع مشترک یعنی برقراری “ناتو” اختصاص دهند، هستند کشورهایی که مدت های مدیدی است از پرداخت سهم خود طفره می روند. هومنیته می افزاید: روی سخن وزیردفاع آمریکا درواقع بیش از دیگران متوجه فرانسه و آلمان بود.

هومنیته می نویسد: واقعیت این است که درحالی که رئوس سیاست خارجی دولت جدید آمریکا هنوز تدوین و اعلام نشده روابط بین المللی نیز به همان نسبت درحال تغییرو تحول است.

به نوشته هومنیته آنچه که ازمجموعه سخنان مقامات فرانسه و آلمان به دست می آید این است که به روسیه و آمریکا یاد آوری کنند که ثبات دراروپا به نفع همه طرف های ذینفع است.

آنگونه که ازسخنرانی خانم “اورسولا واندرلی ین” وزیردفاع آلمان برمی آید نگرانی اروپا از احتمال نزدیکی و همکاری های دولت جدید آمریکا با دولت مسکو است که ممکن است به زیان اتحاد تاریخی و سنتی آمریکا و اروپا تمام شود.

و اما همانگونه که اشاره شد روزنامه های فرانسه درشماره های امروزخود به گستردگی به سیاست های دولت جدید آمریکا و مخالفت های داخلی در این کشور نیز پرداخته اند.

مطالب روزنامه ها اکثراً به چهار هفته روند اتخاذ تصمیمات شخص ترامپ درمورد امور داخلی و سیاست خارجی اختصاص داده شده است.

فیگارو می نویسد: درنگاه اول با آمد ن دولت جدید یک ماه است که هرج و مرج در امور آمریکا پایان ناپذیر به نظر می رسد، اما ترامپ شخصاً می گوید دولت وی دقیق تر از چرخ دنده‌های یک ساعت رتق وفتق امور را به انجام می رساند.

فیگارو می افزاید: البته ارزیابی ازاین نگاه در دوجبهه حامیان و مخالفین رئیس جمهوری متفاوت است .

درمیان هواداران و رای دهندگان ترامپ ازهر ۱۰ نفر ۹ نفرنتایج تصمیمات یک ماه گذشته را بجا و درست می دانند و درمیان مخالفین ۹ نفراز هر ۱۰ نفر تصمیمات اعلام شده را نابجا و غیرمنطقی می دانند.

فیگارو می نویسد: تنها چیزی که دراین یک ماه رئیس جمهوری جدید موافق به دست یابی به آن نشده است تحقق نوعی آشتی ملی ورفع اختلافات پس و پیش از انتخابات ریاست جمهوری اخیر است.

فیگارو می نویسد: هرچند ترامپ درمیان رای دهندگان همچنان محبوبیت خود را تمام و کمال حفظ کرده است و همچنان شعار مبارزه با “سیستم” را سرمی دهد، با این حال آغاز کار او با مقاومت های شدید نیز رو به رو بوده است.