یک هفته پس از بازگشت اجباری از بیمارستان، دکتر فواد مقدم در پی حمله مجدد قلبی به بیمارستان خارج از زندان منتقل شد!
صبح روز چهارشنبه ٨ بهمن ١٣٩٣، دکتر فواد مقدم، پزشک و یکی از مسئولان دانشگاه آنلاین بهاییان که دوران پنج سال حبس خود را در زندان رجایی شهر (گوهردشت) کرج می گذراند، پس از حمله قلبی، به بیمارستان خارج از زندان منتقل شد.
بنا بر اطلاع «کمپین صلح فعالان در تبعید»، کمتر از دو هفته پیش، فواد مقدم، پزشک ۶۳ ساله و زندانی زندان رجایی شهر که علیرغم مشکلات قلبی و وضعیت وخیم جسمانی، پیش از درمان، با فشار مسئولان زندان، از تخت بیمارستان، به زندان رجایی شهر کرج بازگردانده شده بود، با حمله مجدد قلبی مواجه و به صورت اورژانسی به بیمارستان تجریش منتقل شد.
این کمپین هفته گذشته گزارش داده بود که فواد مقدم، در هفته های گذشته، پس از انتقال به بیمارستانی در خارج از زندان، به دلیل وخامت وضعیت جسمانی، به صورت اورژانسی بستری شد اما ساعاتی پس از بستری شدن، با فشار مسئولان زندان رجایی شهر به ویژه اصرار شخصی به نام «اسدی»، به طرز توهین آمیزی به زندان رجایی شهر، بازگردانده شد. اقدامی که حتی با اعتراض سرباز وظیفه ای که با این زندانی همراه بود، مواجه شده و حتی منجر به تنبیه این سرباز توسط مقامات زندان شد!
فواد مقدم، شهروند بهایی اهل اصفهان است که به اتهام فعالیت در دانشگاه آنلاین بهائیان توسط شعبه ۲۸ دادگاه انقلاب اسلامی به پنج سال حبس تعزیری محکوم شده است. او دروان محکومیت خود را در تبعید و در زندان رجایی شهر کرج می گذراند.
یشتر فعالان حقوق بشر، بی‌اعتنایی به بیماری زندانیان را امری سیستماتیک در زندانهای ایران خوانده و تاکید کردند که اندک موارد انتقال زندانیان بیمار به مراکز درمانی، با توهین و تحقیر همراه است و گاهی حتی با حکم بازگشت به زندان پیش از اتمام و تکمیل دوره درمان، نیمه کاره رها می‌شود.
اخبار و گزارشات متعدد حاکی از آن است که جلوگیرى از درمان زندانیان در زندانهاى جمهورى اسلامى ایران به رویه ای عادی و شایع تبدیل شده است.
گزارشات متعدد از بهدارى هاى موجود در زندان‌ها، حاکى از عدم رعایت اخلاق پزشکى توسط برخى پزشکان، برخوردهاى توهین آمیز، عدم توجه به بیمارى زندانیان و تنها تجویز داروهایى مسکن توسط برخی از پزشکان‌ای بهداری‌های نظامی مستقر در زندان‌ها است و اعزام به بیمارستان هاى خارج از زندان نیز در اکثر موارد تا به امروز، امرى دست نیافتنى بوده است.
این در حالیست که جمهوری اسلامی ایران از دسامبر ١۹۶۶، به میثاق بین المللى حقوق اقتصادى-اجتماعى و فرهنگی ملحق شده است و به موجب قطعنامه هاى (بیست و چهارم) ۶۶٣مورخ ٣١ ژوئیه ١٩۵٧ و ٢٠٧۶ (شصت و دوم) مورخ ١٣ مه ١٩٧٧ شوراى اقتصادى و اجتماعى مکلف به رعایت «حداقل مقررات معیار براى رفتار با زندانیان» است که به موجب آن زندانیان بیمار که نیاز به مداواى تخصصى دارند باید به موسسات تخصصى یا بیمارستان هاى عادى منتقل شوند.
در همین خصوص پیش‌تر کمیته سوم مجمع عمومی سازمان ملل متحد، روز سه شنبه ۲۷ آبان ۱۳۹۳، در جریان تصویب پیش نویس قطعنامه برای حقوق بشر در ایران از «ممانعت از دسترسی به درمان پزشکی کافی و خطر مرگ برای زندانیان ناشی از شکنجه، تجاوز »، به شدت ابراز نگرانی کرده بود.
این قطعنامه، روز سه شنبه ۲۷ آبان ۱۳۹۳، پس از بررسی، با ۷۸ رای موافق، ۳۵ رای مخالف و ۶۹ رای ممتنع، به تصویب رسید.
