سوسن تبیانیان، زندانی بهایی که فردا خود را برای گذراندن یک سال حبس تعزیری به اجرای احکام زندان سمنان معرفی می‌کند، می‌گوید: «تحمل انفرادی تحمیلی زندان سمنان برای زندانیان بهایی یک اقدام کاملا غیر قانونی است». او که نامه عدم تحمل کیفر هم از سوی پزشک معالجش دارد در این باره می‌افزاید قصد دارد این ماجرا را در طول دوران زندانش پیگیری کند.
سوسن درباره احضارش به ایران وایر می‌گوید: “روز بیست و ششم آذرماه آقایی به نام غریب شاهی از اجرای احکام سمنان به همسرم زنگ زد و گفت که من باید به آنجا مراجعه کرده و احضاریه‌ام را دریافت کنم. آن‌ها تاکید کردند که تا روز شنبه بیست و نهم آذرماه برای معرفی خودم وقت دارم این در حالی است که به من به خوبی از مفاد قانونی در این رابطه مطلعم و می‌دانم از زمان احضار برای اجرای حکم به مدت ۲۰ روز وقت دارم.”
تبیانیان می‌گوید فردای روز بیست و نهم، شب یلدا بود و چند روزی با تعطیلی مواجه شدیم و من مایل بودم این روزهای تعطیلات را کنار دو کودکم و خانواده‌ام بگذرانم.
این فعال حقوق جامعه بهایی در پاسخ به این سوال که آیا بابت این تاخیر او را مورد اذیت و آزار قرار نمی‌دهند، گفت: “قاعدتا به لحاظ قانونی نباید این کار را بکنند، چون از زمان احضار برای معرفی بیست روز مهلت معرفی هست، اما جالب است که وقتی تلفن می‌زنند یا برگه احضاریه ارسال می‌کنند، به این نکته اشاره نمی‌کنند که تا بیست روز مهلت داریم.”
او با اشاره به وضعیت بغرنج و دشوار بهاییان سمنان می‌گوید: “تمام این سال‌ها زنگ می‌زدند به بچه‌های بهایی که حکم داشتند و می‌گفتند بیایید خودتان را معرفی کنید و وقتی آن‌ها می‌رفتند، بدون در نظر گرفتن این مسئله که آن‌ها هنوز هم مهلت دارند، همان جا دستبند می‌زند و راهی زندانشان می‌کردند فقط برای اینکه به نوعی تحقیرشان کرده یا اذیت و آزارشان کنند.”
او می‌گوید: “جالب است بدانید در تمام این سال‌ها با اینکه این احکام و آزار‌ها قانونی نبوده اما زندانیان بهایی بسیار منظم و قانونمند بوده وهرگز خود را دیر به زندان معرفی نکرده‌اند و بسیار دقیق و منظم بوده‌اند.”
اما آنچه رنجورش می‌کند شرایط شخصی‌اش نیست بلکه وضعیت ویژه زندانیان بهایی و اعمال تبعیض در زندان سمنان است، زیرا از سال گذشته در این زندان، زندانی‌های بهایی را از کلیه زندانی‌های دیگر جدا کرده‌اند. چه در بند زنان و چه در بند مردان. به گفته تبیانیان با اینکه در بند آقایان پنج یا شش زندانی عقیدتی دیگر مانند آقای «ضیاء نبوی» هم حضور دارند و همه آنان در بند عمومی نگهداری می‌شوند اما زندانیان بهایی را از بقیه زندانی‌ها جدا می‌کنند و در شرایطی که فقط یک نفر زندانی بهایی در زندان باشد او مجبور به تحمل شرایطی کاملا مشابه انفرادی است و در ایزوله کامل به سر می‌برد.
این فعال جامعه بهایی با اشاره به شرایط زنان زندانی بهایی زندان سمنان در گذشته می‌گوید: “چندی پیش چند بانوی بهایی در زندان بودند که البته با فرزندانشان در یک بند نگهداری می‌شدند، گرچه بودن بچه‌ها در آن شرایط دردناک است اما به هر حال آن‌ها با بچه‌ها سرگرم بودند.”
او می‌گوید در تمام مدت ۴۵ روزی که در بازداشت موقت به سر می‌برده کاملا ایزوله و در انزوای کامل بوده، در حالی که به لحاظ قانونی فقط یک هفته آن را در انفرادی گذارنده و بازجویی پس داده و بعد از آن به بند عمومی منتقل شده، اما با وجود انتقال به بند عمومی عملا به تنهایی و به شکل ایزوله شده‌ای نگهداری می‌شده و مطلقا با هیچ کس به جز افسرنگهبان زندان آنهم در حد گرفتن یک آب جوش یا رفع نیازهای اساسی در ارتباط نبوده است: “در دوران بازداشت موقت و در بند عمومی اگر برای کاری به دفتر افسر نگبهان زندان سر می‌زدم در را می‌بست تا با هیچ کس مراوده نداشته باشم و بعد از اتمام کارم بازهم به همان وضعیت برمی گشتم و الان هم مطمئنم که همان اتفاق خواهد افتاد اما من مصمم هستم یکی از جریان‌هایی که بعد از ورود به زندان پیگیری کنم همین بحث در انفرادی بودن زندانیان بهایی در زندان سمنان است.”
تبیانیان همچنین به نامه عدم تحمل کیفر از سوی پزشک معالجش اشاره می‌کند و در این باره توضیح می‌دهد: “بعد از بازجویی و فشارهای سختی که از سر گذراندم حافظه‌ام تا حد زیادی دچار اختلال شده و اتفاقات وحرف‌ها و نکته‌های عادی را فراموش می‌کنم، بسیاری چیز‌ها در ذهنم نمی‌ماند و علاوه بر آن ترس‌ها و کابوس‌های شبانه هم مزید علت است به همین دلیل به روانپزشک مراجعه کردم که او به من دارو داد و گفت نظم مغزی و روند طبیعی هورم‌‌نهایت دچار اختلال شده و با شرایطی که داری زندان و تنهایی و انزوا، مشکل تو را به لحاظ روحی تشدید می‌کند و به من نامه عدم تحمل کیفر داد. به هر حال من نامه پزشکم را هم ارائه خواهم داد اما مسئله من شخصی نیست، وضعیت بهاییان سمنان واقعا شرایط دردناکی است.
او با اشاره به اینکه هر روز خبر دستگیری و بازداشت و زندان و انفرادی و اذیت و آزار یا خبر پلمپ شدن مغازه‌ها و بسته شدن راه کسب و کار بهایی ها به گوش می‌رسد، می گوید: “الان سال هاست که این مشکل را پشت سر می‌گذارنیم و هر روز عادیمان را با این مصیبت‌ها می‌گذرانیم، مناسبت‌های اقتصادی جامعه ما کنترل می‌شود. اینکه فکر کنی در خانه‌ای و یک عالمه ایده تازه و توانایی داری ولی هیچ کاری نمی‌توانی انجام بدهی و هر کاری بکنی محکوم به توقف باشد واقعا دشوار است.”
گفتنی است سوسن تبیانیان، تابستان سال جاری در شعبه اول دادگاه انقلاب سمنان به ریاست قاضی امیری به اتهام تبلیغ علیه نظام به یکسال حبس تعزیری و ضبط کلیه مدارک و اسناد مرتبط با دیانت بهایی محکوم شده است. او پیش از این نیز چندین بار تجربه بازداشت و بازجویی را از سر گذرانده و از نهم تیرماه سال ۱۳۸۹ به مدت یک سال را در زندان اوین سپری کرد.
نخستین بار سوسن تجربه بازداشت را در سال ۱۳۸۴ از سر گذراند و به خاطر ارسال یک تظلم نامه که از سوی فعالان جامعه بهایی سمنان خطاب به مدیران میانی اداره‌های این شهر نوشته شده بود، یک شب را دربازداشت گذراند و فردای آن روز به قید وثیقه آزاد شد، او برای این پرونده به سه ماه حبس تعلیقی محکوم شد. اما برای بار سوم در خردادماه سال ۱۳۹۳ باز هم بازداشت شد، این بار به جرم مصاحبه با مسیح علی‌نژاد و رادیو زمانه و انعکاس شرایط دشواری که بهاییان شهر سمنان در این شهر از سر می‌گذرانند.
او مدت ۴۵ روز را در زندان به سر برده و پس از آن تا زمان روشن شدن تکلیف پرونده‌اش به قید وثیقه ۵۰ میلیون تومانی آزاد شد، اما دادگاه سمنان او را به یکسال حبس تعزیری محکوم کرد که فردا باید برای اجرای حکم یکسال حبسش، خود را به زندان سمنان معرفی کند.
