با گذشت چهارماه از انتقال حدود ۷۵ نفر از زندانیان امنیتی- سیاسی بند ۳۵۰ زندان اوین به قرنطینه بند هفت، وضعیت نگهداری این زندانیان روز به روز وخیم‌تر می‌شود.
براساس گفته‌های یک فرد مطلع به کمپین بین‌المللی حقوق بشر در ایران، وضعیت ۷۵ نفر از زندانیان امنیتی – سیاسی در قرنطینه بند هفت در تناقض با آئین‌نامه زندان‌ها و اصول اولیه حقوق شهروندان در قوانین ایران است: «این ۷۵ زندانی سیاسی فاقد حقوق اولیه یک زندانی در این بند هستند.»
در این بند زندانیانی چون سعید متین پور، عبدالفتاح سلطانی و امید کوکبی حضور دارند که بارها از مسئولان خواسته‌اند به دلیل بیماری به بیمارستان منتقل شوند، اما درخواست آنان با سکوت مقامات قضائی مواجه شده است.
محل نگهداری این زندانیان فاقد روزنه‌ای برای ورود هوای آزاد است. فرد مطلع که مایل به ذکر نام خود نبوده گفته محل نگهدای ۷۵ زندانی یادشده زیرزمین ساختمان بند هفت است که قبلاً قرنطینه زندان اوین بوده است: «آنجا چهار اتاق دارد که هیچکدام از اتاق‌ها پنجره ندارد و دریچه‌های کوچک اتاق‌ها هم که همسطح کف زمین هستند مسدود شده‌اند. از آنجا که تخلیه فاضلاب بهداری طبقه فوقانی زندان پشت این دریچه‌ها اتفاق می‌افتد و کامیون‌های حمل غذا و اجناس زندان نیز برای تخلیه و بارگیری در مقابل این دریچه‌ها پارک می‌شود و اطراف مرتب پر از دود و سروصداست، هیچ امکانی برای باز شدن دریچه‌ها باقی نمی‌گذارد.»
او ادامه داده است: «این شرایط باعث شده که زندانیان این بند در محیطی مرطوب زندگی کنند. بند پر از حشرات گزنده مثل ساس است که باعث بروز تشدید بیماری‌های قلبی، تنفسی و پوستی برای زندانیان شده است. این ۷۵ نفر در هوای راکد و ناسالم بند شب را روز می‌کنند و روز را شب.»
محرومیت از امکانات بهداشتی و دارویی
قرنطینه بند هفت فاقد هواخوری است و زندانیان این بخش حتی مجاز به عبور و مروز در محیط‌های هواخوری بخش های دیگر زندان نیستند. فرد آگاه از وضعیت زندانیان سیاسی در این بند گفته است: «این موضوع باعث شده که این زندانیان به غیر از روزهای شنبه که برای دقایقی برای انتقال به سالن ملاقات از آنجا خارج می‌شوند، به طور کل از نعمت نور آفتاب، فضای سبز، جریان هوای سالم و امکانات خشک کردن لباس و پیاده‌روی ضروری محروم بمانند.»
بر اساس این گزارش، «زندانیان قرنطینه بند هفت از ورزش در فضای باز، استفاده از سالن‌های فوتبال و والیبال زندان نیز محروم هستند. در حالیکه بقیه زندانیان بندهای زندان اوین از این امکانات برخوردار هستند».
به گفته فرد مطلع، زندانیان بند هفت از حیث امکانات بهداشتی نیز در وضعیتی نامناسب به سر می‌برند: «چهار دستشویی ایرانی و چهار دوش حمام زنگ‌زده در این بند وجود دارد که در اکثر روزها آب گرم نیز وجود ندارد و مواد شوینده نیز مرتب به بند وارد نمی‌شود. بنابراین تصور کنید که زندانیان در چه وضعیت بهداشتی به سر می برند.»
کیفیت نامناسب غذای زندان موضوعی است که بین همه زندانیان مشترک است، اما به گفته این فرد آگاه به وضعیت بند هفت زندان اوین، «آنچه زندانیان قرنطینه را در وضعیت اسفباری قرار داده، قطعی مکرر و تقریبا همیشگی گاز چراغ خانه کوچک آن است. آنها غیر از آنکه قادر به تهیه آب جوش برای درست کردن چای نیستند، امکانی برای طبخ غذا هم ندارند».
بر این اساس زندانیانی که به دلیل بیماری‌های گوارشی ناچار به پخت غذای شخصی هستند در وضعیت نامناسبی در بند هفت زندان اوین به سر می برند.
فروشگاه زندان به طور نامنظم و به‌ندرت میوه و سبزیجات می‌آورد و به همین دلیل گاهی تا سه هفته زندانیان قادر به خرید و خوردن میوه و سبزیجات نیستند. این کمبود غذایی در کنار عدم دسترسی به آفتاب، هوای سالم و عدم اجازه ورزش و هواخوری وضعیت جسمی زندانیان را ضعیف کرده است.
فرد یاد شده در مورد وضعیت ارائه به بیماران بند هفت کمپین بین‌المللی حقوق بشر در ایران گفته داروهایی که به زندانیان قرنطینه بند هفت داده می‌شود خرد شده و بدون بسته‌بندی است.
زندانیان بند هفت زندان اوین اجازه مکاتبات معمولی ندارند. طبق قانون زندان، زندانیان مجازند با نظارت زندان با مراجع رسمی یا خانواده‌های خود مکاتبه داشته باشند، اما ۷۵ زندانی قرنطینه بند هفت فاقد این اجازه هستند.
