شماری از دانشجویان محروم از تحصیل بهایی که در محل تحصن نسرین ستوده حاضر شده بودند، با انتشار نامه ای به شرح دیدار خود با وی پرداخته اند. در بخشی از نامه شهروندان بهایی آمده است: به روزی امید داریم که بتوانیم بدون تبعیض زندگی کنیم، تحصیل کنیم، کار کنیم و حقوقمان بخاطر عقایدمان پایمال نشود. به روزی امید داریم که ایرانمان آباد شود و بتوانیم آرامش و آزادی را در وطنمان تجربه کنیم. متن کامل این نامه که در اختیار دانشجونیوز قرار گرفته به شرح زیر است:
۱۹آبان است. امروز همه ی ما احساس عجیبی داریم. می خواهیم به دیدن خانم نسرین ستوده برویم. هموطن بزرگواری که روزهاست در تحصن به سر می برد. تحصن برای چه؟ برای گرفتن حقوق از دست رفته ی خود و بسیاری از مردم این مرز و بوم، از جمله حق تحصیل که سالهاست از ما و دیگر هموطنان بهاییمان سلب شده است.
ما ایرانیان بهایی حتی از ساده ترین حقوقمان از جمله حق تحصیل محروم هستیم. هنوز کمی با کانون وکلای دادگستری که محل تحصن خانم ستوده است فاصله داریم.هر یک در دل دعا می خوانیم و سعی می کنیم جملاتی را که می خواهیم برای تشکر یا همدردی به زبان بیاوریم، در ذهنمان مرتب کنیم.هرکدام غرق در افکار خود هستیم که خانم ستوده را در حالیکه تابلویی در دست دارند، می بینیم.
به سمتشان میرویم. به گرمی با ما احوالپرسی می کنند و خوش آمد می گویند. احساس خوبی داریم. هرکدام سعی میکنیم جملاتمان را با یاد بیاوریم و به زبان خودمان از ایشان تشکر کنیم. دست گلی که تهیه کرده ایم را تقدیم می کنیم. می دانیم که اینها در برابر اقدامات بزرگ این بانو ناچیز است اما فقط می خواهیم به سهم خود قدردانی کرده باشیم. قدر دانی کنیم از تمام زحمات، دلیری ها وشهامت های هموطنی که با وجود اینکه خود دردمند است، باز هم نسبت به دردهای اطرافیان و جامعه اش بی تفاوت نیست و ساکت نمی نشیند.
خانم ستوده با صحبت هایشان دلگرممان می کنند. ابراز امیدواری کرده و می گویند که پشتمان هستند و از تمام محرومین حمایت می کنند. کم کم وقت رفتن فرا می رسد. جلو می رویم و خداحافظی می کنیم. دستمان را به گرمی می فشارند و از ما تشکر می کنند که به دیدنشان رفتیم. در راه برگشت خشنودیم و امیدوار.
به روزی امید داریم که بتوانیم بدون تبعیض زندگی کنیم، تحصیل کنیم، کار کنیم و حقوقمان بخاطر عقایدمان پایمال نشود. به روزی امید داریم که ایرانمان آباد شود و بتوانیم آرامش و آزادی را در وطنمان تجربه کنیم. به امید آن روز…
جمعی از دانشجویان محروم از تحصیل بهایی
