عدالت برای ایران: شادی صدر، از مدیران عدالت برای ایران در سمینار سالانه زنان ایرانی در شهر فرانکفورت در ژانویه ۲۰۱۴ به “نقش ایرانیان تبعیدی در آینده جنبش دادخواهی” پرداخته است.
شادی صدر در بخشی از سخنانش می‌گوید: «تفاوت شرکت در جنبش دادخواهی با سایر جنبش‌ها در اینجاست که با آمدن آدم هایی که در تمام این سال‌ها موتور اصلی حرکت جنبش دادخواهی بوده‌اند به تبعید، وضعیت آنها و موضع‌گیری‌شان نسبت به مساله تفاوت نمی‌کند. این داغ و این رنج و این درد و آن مقاومت در تبعید هم همراه این آدم ها هست و تغییر مکان جغرافیایی، خشم‌شان را ناشی از بی‌عدالتی و مطالبه عدالت و حقیقت کم نمی‌کند و بر عکس موضوعی چون حجاب که دیگردر تبعید به صورت روزمره با آن روبرو نیستند، رنج و درد حاصل از این جنایات همچنان همراه این افراد است. همچنان حقیقت روشن نشده، عدالت اجرا نشده وتا زمانی که عدالت اجرا نشود اصلا مهم نیست که این آدم‌ها کجای دنیا زندگی می‌کنند. آنها هرجایی که باشند بطور مستقل دادخواهند. حتی در پروسه دادخواهی آنها، مهم نیست که در ایران چه اتفاقی می‌افتد. ممکن است همه جمعیت هفتاد میلیونی ایران یک دفعه به این نتیجه برسند که ما می‌بخشیم و فراموش هم می‌کنیم. اما اگر حتی ۱۰ نفر از جامعه ایرانی در تبعید یا هر جای دیگری مانده باشند که بگویند ما تا زمانی که زنده‌ایم حاملان این مطالبه هستیم ومطالبه‌شان به نسل بعد منتقل شود، این دادخواهی ادامه دارد. بنابراین جنبش دادخواهی در تبعید و فراتر از مرزها وجود مستقل دارد و وجودش برخلاف بسیاری از جنبش ها به طور بی واسطه وابسته به جنبش داخل ایران نیست.»
