ارسال توسط مرجان تابع بردبار Marjan Tabe Bordbar
گزارش
نام: حمیدرضا مرادی
سوابق حرفه ای: وکیل دادگستری. خبرنگار سایت مجذوبان نور( پایگاه خبررسانی دراویش )
اتهام: نشر اکاذیب، تشویش اذهان عمومی، تبلیغ علیه نظام و اقدام علیه امنیت ملی
حمیدرضا مرادی 51 ساله، شهریورماه 1390 به جرم همکاری و پوشش خبری اخبار مرتبط با دراویش گنابادی در سایت مجذوبان نور بازداشت شد. صدیقه خلیلی در مورد علت بازداشت شوهرش به کمپین بین المللی حقوق بشر این طور گفته است: «یکی از مسولان اطلاعات به من گفت که همسرم به دلیل فعالیت در سایت مجذوبان نوردستگیر شده است اما الان پس از گذشت چند سال از دستگیری همسرم همچنان سایت مشغول به فعالیت است و من نمی دانم واقعا چرا همسرم و بقیه وکلا دستگیر شدند. حمید رضا و ۶ وکیل دیگر سایت مجذوبان نور را به عنوان پایگاه خبری دراویش راه اندازی کردند تا مردم از اتفاقاتی که برای دراویش می افتد باخبر شوند. اتهاماتی که به آنها زده شده کذب محض است و واقعیت ندارد. حمید رضا هیچکدام از اتهاماتش را نپذیرفته است اما قبول دارد که در سایت مجذوبان نور کار می کرده و از حق دراویش دفاع می کرده ولی هیچ کار خلافی انجام نداده است»
پرونده حمیدرضا به شعبه 15 دادگاه انقلاب به ریاست قاضی صلواتی ارسال شد اما او در روز 26 دی ماه سال 1391 به دلیل عدم صلاحیت دادگاه و در اعتراض به روند غیر قانونی رسیدگی به پرونده اتهامی، در جلسه رسیدگی به پرونده اش شرکت نکرد. همین امر باعث شد او را به دستور قاضی صلواتی از بند عمومی به بند 209 وزارت اطلاعات منتقل کنند.
همسرش در روز بیست و دوم فروردین ماه سال 1392 بعد از ملاقات با حمید رضا د رمورد شرایط شوهرش به کمپین بین المللی حقوق بشر در ایران می گوید: « موقعی که حمیدرضا گوشی کابین را در دستانش گرفته بود، دیدم دستش ورم کرده و انگشت سبابه اش مرتب سیاه می شد. بقیه دراویش هم حالشان خوب نبود. همسرم می گفت که سه ماه است که نور ندیده اند. وقتی اینها را از پایین به بالا به اتاق ملاقات آوردند چشم بند داشتند و وقتی آنها را به پایین بر گرداندند دوباره بهشان چشم بند بستند. اتاقشان هم که تاریک است. همه شان رنگ و رویشان زرد بود. همه شان در بند ۲۰۹ دچار بیماری پوستی شده اند و هر کدام شان هم دچار بیماری های متعدد هستند. متاسفانه آنها را وقتی به ۲۰۹ برده اند خیلی کتک زده و مورد آزار قرار داده اند و بعد هم درمان نشده اند. همسرم دندان هایش شکست و ستوان فقراتش آسیب دید. فقط او را به بهداری زندان می برند که آنجا هم امکانات پزشکی ندارد و فقط به او مسکن می دهند»
حمیدرضا مرادی توسط قاضی صلواتی به حکم ده سال و شش ماه حبس محکوم شد، درحالی که در شرایط جسمانی دشواری به سر می برد. در سال 1391 پزشک زندان گفته بود که او به علت گرفتگی عروق پا و قلب در معرض خطر مرگ قرار دارد و در صورتی که به سرعت تحت درمان قرار نگیرد چون یکی از رگ های اصلی پایش بسته شده ، باید هر دو پایش را قطع کنند. اما مسئولان زندان و قاضی پرونده تقاضای مرخصی استعلاجی یا حتی انتقال به بیمارستانش را نپذیرفتند و از ارسال او به بیمارستان یا اعطای مرخصی استعلاجی امتناع کردند.
در روز یازدهم اسفندماه سال 1392 بیست نفرزندانی سیاسی محبوس در بند ۳۵۰ زندان اوین در نامه ای به رییس قوه قضاییه با شرح وضعیت زندانیان بیمار در این بند به رفتارهای غیرقانونی و خودسرانه مسئولان زندان و قاضی صلواتی در جلوگیری از پیگیری روند درمانی این زندانیان اعتراض کرده و هشدار دادند که با اقدامات عجیب و غریب در درمان زندانیان کارشکنی نکنند و آنها را به بیماری های صعب العلاج مبتلا نکنند یا با ایجاد تاخیرهای مکرر و غیرقانونی کاری نکنند که فرصت درمان از دست برود و دیگر امکان درمان وجود نداشته باشد، کما اینکه در مواردی اینچنین شده است.
این مسئله باعث بروز اعتصابات گسترده ای در زندان های تهران و شیراز از سوی سایر دراویش زندانی و زندانیان سیاسی و مطبوعاتی دیگر در چند نوبت و حتی دراویش سراسر کشور و هند و پنجاب شد. تا در نهایت بعد از اعتصاب غذای دراویش زندانی در زندان شیراز و همچنین اعتصاب غذای 15 روزه تعدادی از زندانیان سیاسی بند 350 اوین از جمله غلامرضا خسروی- زندانی عقیدتی که بعدها اعدام شد- و در شرایطی که دیگر پاهای حمیدرضا به علت گرفتگی عروق کاملا سیاه شده و بدون کمک دیگران قادر به راه رفتن نبود، او را به بیمارستان شهدای تجریش منتقل کردند و او تحت عمل جراحی عروق قرار گرفت و مجددا به زندان اوین برگشت.
حمید رضا در بند 350 زندان اوین نگهداری می شد اما در پی برنامه ریزی مسئولان زندان اوین برای انحلال تدریجی بند 350 زندان اوین برای جلوگیری از انتشار اخبار مربوط به زندانیان سیاسی، او را در روز سی و یکم مردادماه سال 1393 از بند 350 زندان اوین که محل نگهداری زندانیان سیاسی و مطبوعاتی است بدون هیچ دلیل مشخصی به بند شماره چهار که محل نگهداری زندانیان عادی است منتقل کرده اند. او هم اکنون در بند چهار زندان اوین زندانی است.
——————————————————–
در طول چهار سال گذشته، روزنامه نگاران و وبلاگ نویسان از مهم ترین قربانیان آزادی بیان در ایران بوده اند. احکام قضایی ناعادلانه و غیرشفاف علیه آنها صادر شده و حکومت سعی کرده امکان و امنیت کاری آنها را به حداقل برساند. ایران وایر در مجموعه ای مفصل می کوشد با روایت سرنوشت اهل رسانه که در طول چهار سال گذشته گرفتار آزارهای قضایی و امنیتی حکومت ایران شده اند، پرونده ای برای ثبت در حافظه تاریخی رسانه ها و سیاست فراهم آورد.
این پرونده در دو بخش انگلیسی و فارسی منتشر می شود. ما در حال تکمیل کردن اطلاعات افراد هستیم. اطلاعاتی که در هر بخش منتشر می شود، اطلاعات نهایی و تایید شده ایران وایر محسوب می شوند ولی به منزله همه اطلاعات موجود نیستند. ممکن است شما به عنوان مخاطب و یا یکی از قربانیان سال های اخیر، اطلاعات بیشتری داشته باشید، می توانید در این مسیر ما را برای کامل کردن این مجموعه یاری کنید. در این زمینه اگر پیشنهادی برای بهتر شدن روند انتشار و یا افزایش دقت و جامعیت اطلاعات مربوط به هر یک از افرادی که از این پس در این مجموعه نامشان اعلام می شود، دارید، می توانید با این پست الکترونیک در تماس باشید:
info@iranwire.com
برنامه انتشار این مجموعه به صورت روزانه خواهد بود و ممکن است در هفته های آینده هر روز، دو روزنامه نگار یا وبلاگ نویس را معرفی کنیم. این مجموعه در نهایت در قالب مالتی مدیا نیز ارایه می شود و فایل پی دی اف آن به زبان های فارسی و انگیسی نیز در دسترس همه قرار گرفت
ایران وایر امیدوار است انتشار این مجموعه یک گام مقدماتی در مسیر تدوین و ثبت اسناد حقوق بشری مربوط به ایران باشد. امری که امروزه فعالان مدنی، سیاسی و حقوق بشری بیش از هر زمان دیگر به آن نیازمند هستند و باید در مسیرش بکوشند.
