ارسال خبر توسط مرجان تابع بردبار Marjan Tabe Bordbar
طی روزهای گذشته در حالیکه قرار بود، مراسم آیینی ـ فرهنگی “کومسای” در اورامانات تخت برگزار شود به دلیل سوء مدیریت نهادهای مرتبط، این جشن همچون سال‌های گذشته باشکوه برگزار نگردید.به گزارش آژانس خبررسانی کُردپا، روز جمعه دوازدهم اردیبهشت‌ماه در بخش اورامانات تخت از توابع شهرستان سروآباد قبل از شروع مراسم کومسای، امام جمعه اورامانات تخت طی سخنانی در خیابان پشت آرامگاه پیرشالیار گفت: “هرگونه انتساب پیرشالیار به زرتشتیان یا دیگر ادیان غیر واقعی و تحریف تاریخ است”.
خبرگزاری ایرنا، “فراهم نبودن فضای روحانی و معنوی در مکان مراسم” را دلیل امتناع در برگزاری جشن کومسای پیرشالیار عنوان کرد.
آژانس کُردپا برای تجزیه و تحلیل موضوع مراسم کومسای و تاریخ جشن پیرشالیار، گفتگویی را با جلیل عباسی نویسنده و اوستاشناس کُرد انجام داده که متن آن در پی می‌آید:
این پژوهشگر تاریخ کُردستان سخنان امام جمعه‌ی شهر اورامانات تخت را بدور از حقیقت قلمداد و آن را کاملا رد نمود و اینگونه توجیهات را “توطئه” حکومت اسلامی ایران توصیف کرد.
جلیل عباسی گفت: به دلیل اینکه سالانه شمار چشمگیری از زرتشتیان از سراسر کُردستان، ایران و دیکر کشورهای منطقه برای برپایی مراسم کومسای به اورامانات سفر و خود را برای این آیین باستانی آماده می‌کنند، حکومت ایران درصدد کم‌رنگ نمودن این مراسم و به انحراف کشیدن افکار عمومی از تبار و ریشه‌ی فرهنگ منطقه می‌باشد.
این اوستاشناس افزود: بنده در سال ١٩٩٠ این بحث را در انجمن مغان تهران مطرح کردم که پیرشالیار هیچ ارتباطی با دین اسلام و اعراب ندارد و پیرشالیار یکی از بزرگان آیین مزدیسنا بوده و پیشینه جشن پیرشالیار به ١٧٤٦ سال قبل از میلاد مسیح برمی‌گردد.
وی جشن پیرشالیار را به دوران قبل از “پیرداد”ها یعنی تولد کیومرث(عصر کیومرث) به عنوان نخستین انسان، باز می‌گرداند و معتقد است که خود مراسم حتی از پیرشالیار که جانشین زرتشت می‌باشد قدیمی‌تر است.
این نویسنده کُرد افزود: متاسفانه برخی از سُنن مراسم پیرشالیار تعریب (سنت عربی) شده‌اند و به آسانی به یک باور فراگیر مبدل گشته که گوایا جشن پیرشالیار یک سنت اسلامی ـ عربی می‌باشد.
به گفته‌ی عباسی، دو شالیار در منطقه اورامانات وجود دارند که یکی از آنان به شالیار سیاو(سیاه) مشهور است و دیگری پیرشالیار می‌باشد. در هر جایی که پیشوند “پیر” یا “بابا” با اسم آورده شوند، بدون شک به دوران مزدیسنا مرتبط می‌باشد که با آمدن دین اسلام پیر و بابا به شیخ و سید تغییر یافته‌اند.
شالیار به معنای “فرستاده”و “پیامبر” می‌باشد و “شالیاره سیاو” پس از آمدن اسلام به کُردستان و منطقه اورامانات آمده و پیام‌آور اعراب محسوب می‌شود. به همین دلیل لقب “گوشایشه کوێر” (کور) از سوی مردم این منطقه به شالیار سیاه نسبت داده شده و این امر موجب تشویش اذهان عمومی و در نتیجه تحریف تاریخ حقیقی پیرشالیار و زرتشت گردیده است.
این اوستاشناس گفت: تاکنون در میان مردم عادی گفته می‌شود، “معرفت پیر قدیمی‌تر است یا قرون؟ (معرفت نام کتاب آموزه‌های فلسفی پیرشالیار می‌باشد)، قرون همان قرآن می‌باشد که شالیار سیاه آورده است که در جواب گفته می‌شود معرفت پیر قدیمی‌تر است.
جلیل عباسی در پایان خاطرنشان کرد: پیرشالیار یکی از شاگردان زرتشت و یکی از اعضای انجمن کاتوزیان بوده که عالمان دینی زرتشتی در آنجا پرورش می‌یافتند و شالیار هم عصر زرتشت بوده و پس از اینکه زرتشت این منطقه را ترک می‌کند، پیرشالیار جانشین وی می‌شود.
