هم میهنان گرامی
آیا میدانید در اسفند ماه 1372 کشور ایران پیمان نامه جهانی حقوق کودک را پذیرفت و یکی از شرایط اساسی اجرای درست این پیمان نامه، آشنایی همه افراد جامعه به ویژه مقامات مربوط به امور کودکان، با این پیمان نامه است؟
آیا میدانید ماده 37 همین پیمان نامه به صراحت می‌گوید: هیچ کودکی نباید مورد شکنجه، رفتار ستمگرانه و بازداشت غیر قانونی قرار گیرد؟
دولت جمهوری اسلامی نه تنها زندانیان سیاسی، عقیدتی و مدنی کشورمان را درون سلول های مخوف زندان های پیدا و پنهان در اقسا نقاط کشور مورد انواع شکنجه های جسمی و روحی قرار میدهد بلکه آگاهانه نسبت به خانواده و بویژه فرزندان آنان ظلمی مظاعف را روا میدارد تا از این طریق اسیران به بند کشیدۀ خود را وادار به تسلیم و پذیرش انواع اتهام های واهی قرار دهد. از جمله:
علی اکبر و صبا فرزندان بهزاد عرب گل، ژینا و آرتین فرزندان کامران و کیوان رحیمیان، ستایش و شکیبا دختران رسول بداقی، بشیر فرزند فرشید یداللهی، دریا فرزند مهدی معتمدی ، یحیی و طاها فرزندان علیرضا رجایی، ﺗﺎﺗﺎﺭ،پسرمهرعلی بیگلو، پویا و پرهام و پارسا فرزندان زیدآبادی، مانا دختر پیمان چالاکی، ربکا وجاکوب فرزندان سعید عابدینی، آتیلا پسر محمود فضلي، صبا دختر ساجده عرب سرخی، فریده دختر حمید مرادی ، و صدها نونهال و نوجوان دیگر که نامشان در این اندک نمی گنجد.
کمیته دفاع از حقوق کودکان و نوجوانان ضمن محکوم نمودن اینگونه اعمال و عدم رعایت ها دراجرای مصوبات و کنوانسیون های اعلامیه جهانی حقوق بشر،خواستار کنترل و اجبار بیش از پیش مسئولان جمهوری اسلامی در عمل به کلیه مواد اعلامیه جهانی حقوق کودک و پیمان نامه حقوق کودک و حذف هرگونه پیش شرط می باشد و در این راستا از شورای عالی حقوق بشر سازمان ملل متحدد میخواهد که نسبت به انجام آن اقدام لازم را بعمل آورند.
449
کانون دفاع از حقوق بشر در ایران
کمیته دفاع از حقوق کودک و نوجوان
