پارلمان اروپا، روز ۱۵ فروردین ۱۴۰۴، قطعنامهای فوری را در مورد ایران تصویب کرده و در آن نگرانی خود را نسبت به وخامت وضعیت حقوق بشر در ایران ابراز کرد. این قطعنامه به‌طور مشخص خواستار آزادی فوری و بی‌قید و شرط مهوش ثابت، زندانی عقیدتی بهایی شده است.
این سومین قطعنامهٔ فوری پارلمان اروپا در پنج ماه گذشته است که تشدید آزار و سرکوب بهائیان ایران را محکوم می‌کند. قطعنامهٔ فوری، سازوکاری است که پارلمان اروپا برای جلب توجه و محکوم کردن موارد فوری نقض حقوق بشر در سراسر جهان از آن استفاده می‌کند.
این قطعنامه، پروندۀ مهوش ثابت را به‌عنوان یک مورد با فوریت ویژه برجسته کرده است و نسبت به آزار، سرکوب و حبس او هشدار می‌دهد.
خانم ثابت که اکنون ۷۲ سال دارد یکی از اعضای گروه سابق «یاران ایران» بود، گروهی غیررسمی که به نیازهای اساسی بهائیان در ایران رسیدگی می‌کرد. او صرفاً به دلیل اعتقاد به آیین بهائی بیش از ۱۳ سال را در زندان گذرانده است. خانم ثابت در آذر ۱۴۰۳، پس از سال‌ها عدم رسیدگی پزشکی و شرایط سخت زندان، تحت عمل جراحی قلب باز قرار گرفت. او اکنون با وجود وخامت وضعیت سلامتی‌اش با چشم‌انداز هولناک بازگشت به زندان برای گذراندن ادامهٔ حکم ناعادلانهٔ ۱۰ سال حبس خود مواجه است. وضعیت وی از آن زمان تا کنون به شدت وخیم‌تر شده است و گزارش‌های متعدد پزشکی هشدار داده‌‌اند که ادامهٔ حبس می‌تواند آسیب‌های جبران‌ناپذیری در پی داشته باشد.
در جریان مذاکرات عمومی پارلمان اروپا دربارهٔ این قطعنامه، هلموت برندشتاتر، عضو پارلمان اروپا از اتریش، با اشارهٔ خاص به پروندهٔ خانم ثابت گفت: «ایران کشوری به غایت زیبا و شگفت‌انگیز است، با مردمانی فوق‌العاده و تاریخی بسیار قابل‌توجه… اما می‌خواهم دربارهٔ شخص دیگری نیز صحبت کنم: مهوش ثابت. او نویسنده‌ای ۷۰ ساله است که تا به حال چندین بار زندانی شده است. او اکنون، در سن ۷۰ سالگی، بار دیگر به ده سال زندان محکوم شده که در حقیقت نوعی حکم اعدام است. چرا؟ صرفاً به این دلیل که بهائی است.»
اعضای پارلمان اروپا، هم در سال ۱۳۹۴، در طول اولین دورهٔ حبس خانم ثابت و هم در دورهٔ دوم زندانی شدن او در سال ۱۴۰۳، نگرانی‌های خود را دربارهٔ این حبس‌های ناعادلانه ابراز داشتند، از جمله خانم کورنلیا ارنست، رئیس وقت هیئت اروپایی در زمینهٔ روابط با ایران.
خانم ارنست از مهوش ثابت به عنوان «نماد شجاعت برای تمامی زنان ایرانی، نه تنها در ایران، بلکه در سراسر جهان» یاد کرده است. بهائیان در ایران مدت‌ها است با حبس‌های خودسرانه، بدرفتاری و محرومیت از حقوق اساسی مواجه هستند. قطعنامهٔ فوری پارلمان اروپا، نشانگر تعهد این نهاد نسبت به پایان دادن به دستگیری و حبس خودسرانهٔ بهائیان و انکار سیستماتیک حقوق اساسی آن‌ها است.
راشل بیانی، نمایندهٔ جامعهٔ جهانی بهائی در نهادهای اروپایی در بروکسل گفت: «رنج و حبس مکرر مهوش ثابت، نمادی از رنج‌های بیش از ۵۰ زندانی بهائی بی‌گناه دیگر است که در ایران در بند هستند. وضعیت خاص او مدت‌ها است که از زمان اولین حبسش در سال ۱۳۸۷ مورد توجه پارلمان اروپا بوده است. مشاهدهٔ حمایت مداوم پارلمان اروپا پس از گذشت یک دهه بسیار دلگرم‌کننده است. این پارلمان اکنون، با توجه به سن و وضعیت خانم ثابت در قطعنامهای فوری خواستار آزادی سریع وی شده است. مهوش فقط نماد سرکوب دیرینهٔ بهائیان ایران نیست بلکه فراتر از آن متانت و استقامت تزلزل‌ناپذیرش در مواجهه با مشکلات، او را به مشعل امید و الهام برای زنان و مردان در سراسر ایران تبدیل کرده است.»
مهوش ثابت به همراه فریبا کمال‌آبادی، از مدیران سابق جامعه بهایی ایران، در مرداد ۱۴۰۱ برای دومین بار بازداشت شدند. این دو زندانی سیاسی که پیش‌تر ۱۰ سال زندان را تحمل کرده بودند، در آذر ۱۴۰۱ به ۱۰ سال حبس دیگر محکوم شدند.
