بازداشت‌های مداوم و پلمب محل‌های کسب بخشی از پروژه محرومیت شهروندان بهایی از حق آزادی دینی است. در این گزارش، مواردی از این شکل تحمیل محرومیت‌ها در دو هفته اخیر در ایران اشاره شده است.
روستاییان بهایی از آسیب‌پذیرترین اقشار جامعه بهایی در ایران هستند. عدم دسترسی و آشنا نبودن روستاییان بهایی با رسانه‌ها و نهادهای حقوق‌بشری موجب شده تا داستان ظلم و سرکوب این بخش از جامعه بهایی ایران کمتر بازگو شود.
بازداشت چند بهایی در روستای محمدیه در اصفهان
از همان نخستین ماه‌های انقلاب اسلامی، یورش به منازل و زمین‌های بهاییان در روستاها با تحریک روحانیون محلی و حمایت ژاندارمری آغاز شد. از اواخر دهه ۵۰ تا اوایل دهه ۶۰ خورشیدی، هزاران بهایی از روستاهای محل سکونت خود آواره شده حتی تعدادی هم کشته شدند. در پی آزار و اذیت روستاییان بهایی تنها بخش کوچکی از بهاییان به سکونت، کشاورزی و دامداری در زمین‌های آبا و اجدادی خود در روستاها ادامه دادند.
در سال‌های اخیر، گزارش‌های مختلفی از آزار و فشار بر بهاییان روستاهای ایران منتشر شده است. «یورش ماموران به منازل بهاییان در روستای روشن‌کوه»، «تخریب زمین‌های روستای احمدآباد» و «جلوگیری از دفن یک متوفی بهایی در روستای مازگان، محل سکونتش»، از جمله اتفاقات اخیر هستند.
ماموران امنیتی در روز شنبه ۱۲آبان۱۴۰۳ به منزل خانم دهقانی، یکی از بهاییان روستای محمدیه از توابع شهرستان تیران و کرون اصفهان هجوم برده و یازده تن از مردان حاضر در منزل را بازداشت کردند.
این روز یکی از اعیاد بهایی است. در این روز تعدادی از فرزندان ساکنان محل برای دیدن پدران و مادران‌شان از تهران و فردیس به روستا آمده و همگی به مناسبت مذهبی در منزل مذکور جمع می‌شوند.
بنا به گزارش‌های بعدی، هشت تن از بازداشت‌شدگان آزاد شده و سه تن به نام‌های «پدرام»، «رشید» و «پارسا دهقانی» به اصفهان منتقل شده‌اند.
تاکنون از محل نگه‌داری و اتهامات وارده بر این افراد اطلاعی در دست نیست.
بازداشت چهار شهروند بهایی در شیراز و آزادی همزمان یک بهایی دیگر
ماموران وزارت اطلاعات در روز یکشنبه ۲۰آبان۱۴۰۳ چهار شهروند بهایی به نام‌های «وحید معصومی»، «وحید ثابت»، «الهام حقیقت‌جو» و «رزیتا اسلامی» را در شهر شیراز بازداشت کرده و به بازداشتگاه اداره اطلاعات شیراز معروف به «پلاک صد» منتقل کردند.
بازداشت این چهار تن همزمان با آزادی یک شهروند بهایی دیگر به نام «محبوب حبیبی» پس از یک ماه و نیم بازداشت موقت از بازداشتگاه پلاک صد شیراز صورت گرفت.
بازداشت و آزادی همزمان شهروندان بهایی ترفندی است که بارها وزارت اطلاعات در شهرهای مختلف برای تحت کنترل و فشار قرار دادن بهاییان انجام داده است.
استفاده از این روش توسط وزارت اطلاعات جمهوری اسلامی بیانگر این نکته است که بهاییان همواره تحت کنترل این وزارتخانه هستند و آزادی یکی از ایشان با دستگیری فرد دیگر جایگزین خواهد شد. در واقع، فشار و سرکوب بهاییان به‌طور سیستماتیک و مداوم وجود داشته و ادامه دارد.
پلمب محل‌های کسب شهروندان بهایی در قائم‌شهر
ماموران اداره اماکن قائم‌شهر محل‌های کسب سه شهروند بهایی را در روز یکشنبه ۱۳آبان۱۴۰۳ در شهر مذکور پلمب کردند.
بنا بر این گزارش، ماموران اداره اماکن در روز یکشنبه با مراجعه به عینک‌سازی متعلق به «سهراب لقایی‌آذر»، تعمیرگاه یخچال‌فریزر متعلق به «کامران بابایی» و فروشگاه لوازم‌التحریر متعلق به «کامران عابدینی»، آن‌ها را پلمب کردند.
پلمب مغازه‌ها در زمانی اتفاق افتاد که اماکن کسب مذکور به خاطر تعطیلات مذهبی بهاییان توسط صاحبان‌شان تعطیل بودند. روزهای شنبه و یکشنبه ۱۲ و ۱۳ آبان سال جاری از تعطیلات مذهبی بهاییان بوده و پیروان آیین بهایی در کل دنیا این روزها را به هدف اجرای مراسم مذهبی تعطیل کرده‌اند. جمهوری اسلامی در سال‌های اخیر تلاش کرده تا با پلمب اماکن کسب بهاییان در روزهای تعطیلات دینی، آنان را وادار کند تا از انجام فرایض دینی خود دست بردارند.
پلمب اماکن کسب بهاییان به بهانه تعطیل کردن مغازه‌ها بدون اجازه در حالی انجام می‌گیرد که براساس بند ب ماده ۲۸ قانون نظام صنفی، صاحبان واحدهای صنفی می‌توانند تا سقف ۱۵ روز در سال واحد خود را بدون اطلاع اتحادیه تعطیل کنند.
سرکوب اقتصادی شهروندان بهایی از نخستین ماه‌های بعد از انقلاب اسلامی تا امروز به‌طور مداوم و به شکل‌های مختلف ادامه داشته است. جمهوری اسلامی در چند دهه گذشته سعی کرده تا با روش‌های مختلف از فعالیت‌های اقتصادی بهاییان در ایران جلوگیری کند.
«مای ساتو»، گزارش‌گر ویژه سازمان ملل متحد در زمینه حقوق‌بشر ایران، حذف بهاییان از قانون اساسی ایران را به‌عنوان یکی از راه‌های توجیه آزار و سرکوب این اقلیت دینی توسط مقامات ایرانی می‌داند.
حکومت ایران به بهانه غیررسمی بودن دین بهایی، بیش از چهار دهه پیروان این آیین را از آزادی‌های مرتبط با اعتقادات دینی خود در وطن‌شان محروم کرده است.
این محرومیت در حالی به شهروندان بهایی تحمیل شده که طبق ماده ۱۸ اعلامیه جهانی حقوق‌بشر و ماده ۱۸ میثاق بین‌المللی حقوق مدنی و سیاسی، «هر کس حق دارد که از آزادی فکر، وجدان و مذهب بهره‌مند شود. این حق متضمن آزادی تغییر مذهب یا عقیده و ایمان و نیز شامل تعلیمات مذهبی و اجرای مراسم دینی است. هرکس می‌تواند از این حقوق یا مجتمعا به‌طور خصوصی یا به‌طور عمومی برخوردار باشد.»
