به گزارش رسانک، روز دوشنبه ۱۹ شهریور ماه ۱۴۰۳، دستگاه قضایی رژیم جمهوری اسلامی ایران پس از گذشت یک سال و بیست روز از بازداشت مولوی “فتحی محمد نقشبندی”، امام جمعه شهرستان راسک و در آستانه دومین سالگرد جنایت جمعه خونین زاهدان به یکی از اعضای درجه یک خانوادهاش اجازه ملاقات با وی را در زندان داده است.
بر اساس این گزارش، دستگاه قضایی فقط به حافظ “اسماعیل نقشبندی” اجازه داده که بصورت یک به یک در زندان مرکزی وکیل آباد مشهد دیداری کوتاه داشته باشند.
مولوی “فتحی محمد نقشبندی”، امام جمعه راسک که بدلیل مواضع انتقادی نسبت به حاکمیت توسط نیروهای امنیتی در تاریخ ۲۹ مرداد ماه ۱۴۰۲ در مسیر راسک به چابهار بازداشت شده، با گذشت بیش از یک سال همچنان در وضعیت بلاتکلیفی و حبس در زندان وکیل آباد مشهد به سر می برد.
در روز بازداشت وی، نیروهای اطلاعات سپاه و اداره اطلاعات با همکاری مسئولان شرکت نفت چهبار طی تماس تلفنی با مولوی فتحی محمد نقشبندی اطلاع داده بودند که جهت بازگشایی سهمیه های سوخت ماشین های خانواده خود شخصا به چابهار مراجعه کند.
بدنبال این تماس، مولوی نقشبندی به همراه فرزند خود، محمد که در تاریخ ۹ آذر ماه ۱۴۰۲ از زندان زاهدان آزاد شد، به سمت چابهار حرکت کرده بودند ولی در پایگاه برجک نیروی انتظامی در روستای نوبندیان، توسط نیروهای امنیتی همراه با توهین و تحقیر بازداشت شدند.
گفتنی است که بدنبال انتشار خبرهایی از جان باختن مولوی نقشبندی در بازداشتگاه نهادهای امنیتی بدلیل شکنجه و فشارهای روحی و جسمی و ایست قلبی در بهمن ماه ۱۴۰۲، فضای بلوچستان به شدت ملتهب شده و مردم خواستار شفاف سازی دستگاههای قضایی و امنیتی نسبت به وضعیت این روحانی شده بودند که این امر باعث شد تا در تاریخ ۲۱ بهمن ماه ۱۴۰۲، چند نفر از افراد پرنفوذ بلوچ و وابسته به نهادهای امنیتی بتوانند با وی در زندان وکیل آباد مشهد ملاقات و دیدار کنند.
در آن دیدار به حافظ محمد حسین نقشبندی و حاجی محمد امین نقشبندی، از نزدیکان درجه یک این روحانی مردمی که جهت دیدار با وی به مشهد رفته بودند، اجازه ملاقات داده نشده بود.
در همین راستا، تداوم فشار افکار عمومی بلوچستان به نهادهای امنيتی و قضایی باعث شد تا روز دوشنبه ٣٠ بهمن ماه ۱۴۰۲، مولوی فتحی محمد نقشبندی، پس از گذشت حدود شش ماه بیخبری از سوی دستگاه قضایی اجازه یابد تا با خانواده خود تماس تلفنی کوتاهی داشته باشد.
گفتنی است که جمهوری اسلامی با هدف تشدید سرکوب شهروندان معترض بلوچ پس از کشتار جمعه های خونین زاهدان و خاش اقدام به بازداشت شماری از روحانیون مردمی که صدای خانواده های دادخواه بودند، کرد تا از این طریق بتواند هم صدای مردم را خاموش کند و هم مولوی عبدالحمید و مجموعه مسجد مکی که کانون اعتراضات و مطالبات ملی مردم بوده را تحت فشار مضاعف قرار دهند تا از مواضع دادخواهی و مطالبه گری عقب نشینی کنند، طرحی که تاکنون بواسطه حمایت عموم مردم از مولوی عبدالحمید به شکست انجامیده است.