کیوان رحیمیان، شهروند بهائی محبوس در زندان اوین، در یادداشتی «بزرگترین تبعیض» اعمال‌شده علیه این اقلیت مذهبی را محرومیت از «خدمت برای آبادانی و رفاه ایران» ذکر کرد.
این استاد دانشگاه مجازی بهائیان در پستی اینستاگرامی که در صفحه منسوب به او منتشر شد، از تداوم محرومیت‌های بهائیان ایران از حقوق شهروندی همچون حق تحصیل , انتشار کتاب، مصادره آرامستان‌ها و تخریب قبور و همچنین بازداشت و حبس بهائیان از ابتدای تاسیس جمهوری اسلامی تاکنون انتقاد کرده است.
آقای رحیمیان در این یادداشت که به مناسبت سالروز تولد همسر درگذشته‌اش، فرشته، نوشته، تاکید کرده است: «بازداشت و زندانی شدن تعدادی از بهائیان همانند ۴۵ سال گذشته ادامه داشته و محکومیت به خاطر عضویت در گروه (جامعه بهائی) به قصد بر هم زدن امنیت کشور، تبلیغ علیه نظام (تبلیغ آیین بهائی) و اجتماع و تبانی با قصد برهم زدن امنیت کشور در جریان است.»
این شهروند بهائی روز ۲۷ تیر ۱۴۰۲ در منزلش در تهران بازداشت شد.
او به اتهامات «تبلیغ آیین بهائی از طریق برگزاری کلاس‌های روان‌شناسی» و «اجتماع و تبانی بر علیه امنیت ملی» به ۹ سال زندان، شش سال محرومیت از حقوق اجتماعی و پرداخت پنجاه میلیون تومان جریمه نقدی محکوم شد.
کیوان رحیمیان این اتهامات را رد کرده و آنها را «کاملا نادرست» خوانده است.
او اتهام خود در زمینه «تبلیغ آیین بهائیت از طریق کلاس‌های روان‌شناسی» را «کاملا نادرست» اعلام کرد و افزود: «همه افرادی که چه به صورت فردی و چه گروهی در کلاس‌های من شرکت کرده‌اند گواه این واقعیت هستند که من کلمه‌ای از آیین بهائی و یا بهائی بودنم نگفته‌ام و چه بسا بسیاری از آنها نمی‌دانستند بهائی هستم.»
کیوان رحیمیان در بخش دیگری از این یادداشت، با یادآوری مانع‌تراشی نهادهای اطلاعاتی جمهوری اسلامی برای تحصیلات دانشگاهی دخترش، ژینا، اضافه کرد: «بعد از ۴۰ سال هنوز جوانان بهائی از حق تحصیل به عنوان یکی از اساسی‌ترین حقوق اولیه شهروندی محروم هستند.»
این مدرس بهائي همچنین نوشت که او و برادرش، کامران رحیمیان، از اسفند سال ۱۴۰۰ از حق بازنشر کتاب‌های‌شان و چاپ کتاب جدید به رغم دارا بودن «مجوز قانونی» و «تأیید محتوا توسط وزارت ارشاد» محروم شده‌اند.
او در بخش دیگری به «چالش‌های جدید» برای گلستان جاوید تهران، آرامستان بهائیان، از ابتدای سال ۱۴۰۲ اشاره کرد.
آقای رحیمیان بازداشت چهار تن از بهائیان در این رابطه و دفن اجباری برخی از درگذشتگان بهائی در «بخش معدومین گورستان خاوران» را در همین چارچوب توضیح داده است.
