وزیر میراث فرهنگی در حالی ادعا کرده‌است که «ما علی‌رغم مشکلات اعتباری کشور، از مرغ و تخم‌مرغ مردم مسلمان که عده‌ای از آنها به نان شبشان محتاج‌اند، می‌زنیم تا بودجه مرمت کلیسای مسیحیان را تأمین کنیم»، که در چهار دهه گذشته، حکومت کلیساهای زیادی را تعطیل، اموال کلیساها از جمله بیمارستان‌ها را مصادره، و بسیاری از مسیحیان را از کار بی‌کار کرده‌است.
روز یکشنبه، یعنی دو روز پیش از انتشار سخنان وزیر میراث فرهنگی حکومت، مصادف بود با دهمین سالگرد تعطیلی کلیسای جماعت ربانی تهران توسط وزارت اطلاعات. سالگردی که موجب شد گروهی از مسیحیان ایرانی، بار دیگر از استراتژی حکومت، از اولین روزهای انقلاب اسلامی برای تعطیلی کلیساها، مصادره اموال مسیحیان و کشتن رهبران و شخصیت‌های مسیحی، یاد کنند.
حکومت همین اواخر تیغ حراج به کلیسای توقیف شده گرگان زد، و باغ شارون در کرج که محل برگزاری اردوهای جوانان کلیسای جماعت ربانی بود، مانند عمارت مصادره ای اسقف کلیسای انگلیکن، تغییر کاربری یافت و به نهادهای حکومتی واگذار شد. لیست اموال مصادر شده مسیحیان توسط حکومت بسیار طولانی است، و می‌توان از مدرسه نابینایان کریستوفل در اصفهان، و بیمارستان‌های متعلق به کلیسای اسقفی در شیراز و اصفهان نیز یاد کرد.
خبرهای متعددی نیز از بی‌توجهی به نگهداری نهادهای مسیحیان، و تخریب آنها منتشر شده‌است، که از آن جمله می‌توان به تخریب قبرستان مسیحیان کرمانشاه در سال ۱۳۹۶، و کلیسای ادونتیست، یکی از نمادهای معماری نوین دوره پهلوی در تهران، در اواخر سال ۱۳۹۹، اشاره کرد.
برخی اوقات تصاحب اموال مسیحیان حتی موجب اعتراض نماینده سابق، از فیلتر شورای نگهبان گذشته، آشوری‌ها در مجلس شده‌است. یوناتن بت‌کلیا، از حامیان سرسخت حکومت، در سال ۱۳۹۴، ضمن انتقاد از محدودیت‌های اقلیت‌های دینی از «تصرف غاصبانه زمین متعلق به کلیسای کاتولیک آشوری کلدانی» در تهران، از سوی «گروهی در لوای هیئت مذهبی و به بهانه تأسیس و بنای حسینیه» خبر داد.
البته حکومت جمهوری اسلامی در برخی موارد در مرمت بعضی از کلیساها شرکت کرده که به گفته روبیک قهرمانیان، روزنامه‌نگار ساکن ارمنستان، که در رسانه‌های ارمنی و فارسی‌زبان قلم زده، «حکومت ایران مثلاً با تعمیر و مرمت چند بنای مذهبی، از آن به عنوان حربه تبلیغاتی استفاده می‌کند و در مجامع بین‌المللی هم کارهایی نظیر آن را مصداق برخورداری اقلیت‌ها از حقوق خود جلوه می‌دهد، در حالی که حقوق اقلیت‌ها در هیچ جامعه ای محدود به تعمیر چند بنای تاریخی نیست. این محدودیت‌ها تمامی اقلیت‌های مذهبی را از ایران فراری داده‌است تا جایی که تعداد ارامنه امروز به ۲۰٫۰۰۰ نفر هم در ایران نمی‌رسد. شهرهایی مثل شاهین شهر، یا انزلی و رشت و آبادان و گرگان دیگر هیچ کلیسا، مدرسه یا انجمن ارامنه فعالی ندارند؛ و این روند الان به ارومیه و تبریز رسیده‌است.»
برخی از بناهای تاریخی مسیحیان در ایران شهرت بین‌المللی دارد و سه کلیسای متعلق به ارمنی‌ها از جمله تادئوس مقدس (قره کلیسا) در یونسکو ثبت جهانی شده‌است. این بناهای تاریخی پتانسیل جذب توریست و درامدزایی برای کل کشور دارند.
سخنان عزت‌الله ضرغامی، رنگ و بویی مسیحی ستیزانه دارد، و طوری وانمود می‌کند که مرمت کلیسا به بهای نان شب مسلمانان تمام می‌شود، از مرغ و تخم مرغشان زده می‌شود. وی توضیح نمی‌دهد چگونه می‌توان بین نان شهروندان ایرانی، براساس مذهب و دین تفاوت گذاشت، مثلاً نان مسلمانان کم می‌شود ولی نان مسیحیان و زرتشتیان و دیکر اقلیت‌های دینی و مذهبی سرجایش می‌ماند.
سخنان رئیس سابق صدا و سیما حکومت در حالی بیان می‌شود که مسیحیان ایرانی مانند دیگر شهروندان کشور مالیات پرداخت می‌کنند ولی به دلیل اقلیت دینی بودن از بسیاری از مشاغل از جمله استخدام در ارتشی که در زمان جنگ جان خودشان را مانند دیگر شهروندان در راه وطن فدا کردند، محروم هستند. به عبارت دیگر در تحمل دشواری‌ها و پرداخت هزینه، «برادر هستند»، ولی در داشتن کار و از مزایای «شهروندی» بهرمند بودن، برای حکومت «غیرخودی و کافر». حکومت بیش از چهار دهه است که از نان و روزی مسیحیان مانند بسیاری دیگر از افراد متعلق به اقلیت‌های دینی و مذهبی زده‌است.
