دادگاه انقلاب شیراز؛ ۲۶ شهروند بهائی به ۸۵ سال حبس و تبعید محکوم شدند

بیست و شش شهروند بهائی اهل شیراز توسط شعبه ۱ دادگاه انقلاب این شهر مجموعا به ۸۵ سال حبس، تبعید و منع خروج از کشور محکوم شدند. سومین جلسه دادگاه رسیدگی به اتهامات این شهروندان بهائی روز چهارشنبه ۲۸ اردیبهشت‌ماه در این شعبه برگزار شده بود.

به گزارش خبرگزاری هرانا، ارگان خبری مجموعه فعالان حقوق بشر در ایران، ۲۶ شهروند بهائی در شیراز به حبس و تبعید محکوم شدند.

براساس دادنامه‌ای که در تاریخ ۸ خردادماه توسط شعبه اول دادگاه انقلاب شیراز به ریاست قاضی محمود ساداتی صادر و به این شهروندان ابلاغ شده است، این شهروندان مجموعا به تحمل ۸۵ سال حبس، ۲۴ سال تبعید و منع خروج از کشور محکوم شدند. در بخش دیگری از احکام صادره این شهروندان باید به مدت ۲ سال روزانه خود را به اداره‌ اطلاعات استان معرفی کنند.
بر اساس حکم صادره یکتا فهندژ سعدی، لالا صالحی، بهاره نوروزی، رضوان یزدانی و مژگان غلامپور هر یک به تحمل ۵ سال حبس تعزیری، منع خروج از کشور با ابطال گذرنامه‌ به مدت دو سال و معرفی روزانه به اداره‌ اطلاعات استان به مدت دو سال و نبیل تذهیب، صهبا مصلحی، بهنام عزیز پور، اسماعیل روستا، رامین شیروانی و سعید حسنی هر یک به ۵ سال حبس تعزیری و منع خروج از کشور به مدت ۲ سال با ابطال گذرنامه‌‌ی آنان و اقامت اجباری به ترتیب نبیل تذهیب در ایذه، صهبا مصلحی در فردوس، بهنام عزیز پور در دهدشت، اسماعیل روستا در بافق یزد، رامین شیروانی در باغ ملک، سعید حسنی در لردگان، همراه با معرفی روزانه به اداره‌ اطلاعات استان محکوم شدند.

همچنین مریم اسلامی، پریسا روحیزادگان، مرجان غلامپور، شادی صادق اقدم، عهدیه عنایتی، ثمره‌ آشنایی، نسیم کاشانی نژاد، صهبا فرحبخش و نوشین زنهاری هر یک به دو سال حبس تعزیری و منع خروج از کشور به لغو گذرنامه به مدت دو سال و معرفی روزانه به اداره‌ی اطلاعات استان به مدت دو سال و مهیار سفیدی، ورقا کاویانی، شمیم اخلاقی، فرزاد شادمان، فربد شادمان و سروش ایقانی هر یک به دو سال حبس تعزیری و منع خروج از کشور با لغو گذرنامه به مدت دو سال و اقامت اجباری به ترتیب مهیار سفیدی در لامرد، ورقا کاویانی در کاشمر، شمیم اخلاقی در سمیرم، فرزاد شادمان در میناب، فربد شادمان در فیروز آباد و سروش ایقانی در مهریز به مدت دو سال با معرفی روزانه به اداره ی اطلاعات آن شهر محکوم شدند.

اتهامات مطروحه علیه این شهروندان ” تبانی و اجتماع به قصد ارتکاب جرم علیه امنیت داخلی و خارجی کشور” عنوان شده و احکام صادره قابل تجدید نظرخواهی است. دادگاه مصادیق اتهام انتسابی را “حضور و اجتماع آنان در محله‌های فقیرنشین و حاشیه‌ شهر شیراز و گردهمایی در مکان‌های مقدس مذهبی و سیاحتی و گردشگری از جمله شاه چراغ و حافظیه و تخت جمشید و نارنجستان به بهانه‌ بررسی بحران آب و آسیب‌های اجتماعی و طرفداری از محیط زیست و در واقع اجتماع و تبانی برای ایجاد نا‌امنی فکری و عقیدتی در جامعه‌ اسلامی با عنایت به ادعای دروغین و انحرافی و تفکر خطرناک آنان مبنی بر برتری طلبی فرقه‌ ظاله بر تمامی ادیان الهی و پشت سر گذاشتن آنها به خصوص اسلام جهت ایجاد فتنه و جذب مسلمانان و نحوه‌ی عمل و اقدام آنان در اجرای نقشه‌ها و برنامه‌ شوم سران فرقه‌” عنوان کرده است.

هرانا پیشتر از برگزاری جلسه سوم دادگاه رسیدگی به اتهامات این شهروندان در تاریخ ۲۸ اردیبهشت‌ماه خبر داده بود.

نخستین جلسه دادگاه رسیدگی به اتهامات این شهروندان پیشتر در تاریخ ۲۶ خرداد ۹۹ و دومین جلسه پس از رفع ایرادات در دادسرا در تاریخ ۱۴ مهرماه ۹۹ در این شعبه برگزار شد. در جریان جلسه نخست وکلای متهمان ایراداتی را در پرونده به قاضی گوشزد کردند. نهایتا قاضی گفته بود پرونده باید برای بررسی بیشتر مجددا به دادسرا برگردد.

مرجان و مژگان غلامپور، فربد و فرزاد شادمان و پریسا روحی زادگان، شمیم اخلاقی و همسرش صهبا فرحبخش، صهبا مصلحی و همسرش عهدیه عنایتی، مهیار سفیدی و همسرش شادی اقدم و ورقا کاویانی، سروش ایقانی و مریم اسلامی، بهاره نوروزی در سال ۹۵ توسط نیروهای امنیتی در شیراز بازداشت و مدتی بعد با تودیع قرار وثیقه به صورت موقت و تا پایان مراحل دادرسی آزاد شدند.

شهروندان بهائی در ایران از آزادی‌های مرتبط به باورهای دینی محروم هستند، این محرومیت سیستماتیک در حالی است که طبق ماده ۱۸ اعلامیه جهانی حقوق بشر و ماده ۱۸ میثاق بین‌المللی حقوق مدنی و سیاسی هر شخصی حق دارد از آزادی دین و تغییر دین با اعتقاد و همچنین آزادی اظهار آن به طور فردی یا جمعی و به طور علنی یا در خفا برخوردار باشد.
بر اساس منابع غیررسمی در ایران بیش از سیصد هزار نفر بهائی وجود دارد اما قانون اساسی ایران فقط اسلام، مسیحیت، یهودیت و زرتشتی گری را به رسمیت شناخته و مذهب بهائیان را به رسمیت نمی‌شناسد. به همین دلیل طی سالیان گذشته همواره حقوق بهائیان در ایران به صورت سیستماتیک نقض شده است.