گزارشات رسیده حاکیست وضعیت زندانیان اهل سنت در زندان وکیل آباد مشهد دردناک و وخیم است.
به گزارش کانون حقوق بشری نه به زندان – نه به اعدام، یکشنبه ۲۸ فروردین ۱۴۰۱؛ ۸ زندانی عقیدتی – سیاسی اهل سنت فرهاد شاکری، عبدالرحمان گرگیج، حکیم عظیم گرگیج، عبد الباسط اورسن، محمدرضا شیخ احمدی، مرتضی فکوری، حسین وارسته سلیمانی و حبیب پیرمحمدی، در شرایطی سخت، بدون دسترسی به امکانات پزشکی و صنفی در در اتاق بند ٦-١ زندان وكيل آباد محبوس هستند. از بین این زندانیان، حکم اعدام حسین وارسته سلیمانی در دیوان عالی کشور تایید شده و این زندانی عقیدتی – سیاسی در انتظار اعدام بسر میبرد.
عبدالباسط اورسن، محمدرضا شیخ احمدی، مرتضی فکوری از اهالی تربت جام، هر یک به ۱۵ سال زندان و ۵۵ میلیون تومان جریمه نقدی محکوم شده اند. همچنین حبیب پیرمحمدی به ۱۵ سال زندان محکوم شده است.
این زندانیان در زندان وکیل آباد از دسترسی به رسیدگی پزشکی مناسب در زندان و درمان در خارج از زندان محروم نگه داشته شده اند.
به گفته منبع مطلع، «آنها در زمان بازجویی در اداره اطلاعات شکنجه شده و روی نقاط حساس بدنشان اسپری فلفل زده بودند که هنوز آثار زخم و جراحت بر بدن دارند و هر روز درد می کشند. اما در مراجعات محدود به بهداری زندان، به آنها فقط استامینوفن و یک پماد داده شده و آنها را از سر رد می کنند.»
این منبع می افزاید: «آنها نیاز به اعزام به مراکز درمانی و پزشک در خارج از زندان دارند. ولی تابحال آنها را به بیمارستان بیرون از زندان اعزام نکردند.»
به گفته همین منبع: «عبدالرحمن گرگیج و فرهاد شاکری به بیماری سنگ کلیه و کبد مبتلا بوده و از این بیماریها و عدم درمان و رسیدگی پزشکی رنج می برند.»
مشکل دیگر این زندانیان عقیدتی – سیاسی اهل سنت اینست که مسئولان زندان متهمان جرائم خشن از جمله متهمان به قتل را با آنها هم بند کرده اند. این امر باعث بروز مشکلاتی برای این زندانیان شده است.
زندانیان اهل سنت توسط ماموران اداره اطلاعات مشهد بازداشت و به مدت ۱۰ الی ۱۲ ماه در سلول‌های انفرادی اداره اطلاعات مشهد محبوس بودند.
از این زندانیان که بیش از ۵ سال است در زندان محبوس هستند، زیر شکنجه، اعترافات اجباری گرفته شده است. به این زندانیان اتهاماتی همچون اقدام علیه امنیت ملی، عضویت در گروههای معاند نظام، عضویت در گروه فرقان، تبلیغ علیه نظام و … زده شده و برایشان پرونده سازی شده است.
آنها مدت ۲ سال است که امکان تماس تلفنی با خانواده‌هایشان نداشته اند. خانواده های این زندانیان همواره در معرض تهدید و شکنجه هستند.
به گفته نزدیکان این زندانیان عقیدتی – سیاسی، وزارت اطلاعات با فشار باعث طلاق گرفتن همسران آنان و فشار بر زندانیان از این طریق شده تا بتواند آنها را به همکاری با وزارت اطلاعات مجبور کند.
این منبع اضافه میکند: «وزارت اطلاعات با دخالت در زندگی شخصی این زندانیان، باعث از هم پاشیدن زندگی شخصی برخی از زندانیان و طلاق همسرانشان شده است.»
از سوی دیگر وضعیت غذای زندان وکیل آباد مشهد بخصوص در ماه رمضان بسیار بد و بی کیفیت است. اما بدلیل فقر مالی این زندانیان قادر به تامین حداقل مخارج از فروشگاه زندان که اجناس را به قیمت بسیار بالایی می فروشد، نیستند. آنها با حداقل امکانات در زندان به سر می برند.
همچنین به دلیل دوری راه، فقرمالی و گرانی مخارج تردد، خانواده های زندانیان قادر به آمدن برای ملاقات عزیزانشان نیستند. علاوه بر این بارها به علل مختلف با بدرفتاری پرسنل زندان و ناسزا و توهین به خانواده ها مواجه شده اند.
لازم به ذکر است که پیشتر سه تن از این زندانیان عقیدتی – سیاسی، حمید راست بالا، کجیر سعادت جهانی و محمدعلی آرایش، روز ۱۱ دی ماه ۹۹ در زندان وکیل آباد مشهد اعدام شدند.
