خبرگزاری واتیکان اخیراً خبر اخراج جوزپینا برتی، راهبه ۷۵ ساله‌ای را منتشر کرد
که ۲۶ سال از زندگیش را وقف کمک جذامیان ایران کرده است. این امر نشانگر ادامه فشار حکومت بر کلیسای کاتولیک در ایران، و محو تدریجی حضور مسیحیان و مسیحیت در ایران است.
خانم برتی، راهبه کاتولیک ایتالیایی در جذامخانه تبریز معروف به «بابا باغی» به جذامیان کمک کرده و چند سال پیش بازنشسته شده و در صومعه ای متعلق به جماعت کاتولیک «دختران محبت» به همراه یک راهبه دیگر در اصفهان زندگی کرده است.
خبر این اخراج در حالی منتشر می شود که حکومت ایران هنوز برای دومینیک متیو بلژیکی که در فوریه گذشته به عنوان اسقف اعظم کلیسای کاتولیک لاتین در ایران منصوب شده، ویزا صادر نکرده است.
یکی از کادرهای پزشکی کاتولیک که دهه‌ها در تبریز به جذامیان کمک کرده به «ماده ۱۸» می‌گوید که «تعداد کاتولیک‌های فعال که به جذامیان کمک می‌کردند، پنج و شش نفر بودند.» وی می‌افزاید «قبل از دهه هفتاد میلادی، و دست یافتن به داروی معالجه جذام، صدها نفر از روستاییان ایرانی که به این بیماری گرفتار شده و حتی به این دلیل دست و پایشان قطع شده بود، در این مرکز در تبریز نگهداری شدند.»
جمعیت کاتولیک‌های لاتین ایران که اکثراً اتباع غیر ایرانی هستند حدود دو هزار است، در حالی که جمعیت کل ه است کاتولیک‌های ایران که شامل ارمنی‌ها و کلدانی‌ها هم می‌شود، کمتر از شش هزار نفر تخمین زده شده است.
آژانس خبری کاتولیک پیشتر یادآور شد که دولت جمهوری اسلامی از نزدیک با دوربین‌های مدار بسته کلیساهای کاتولیک را تحت نظر دارد.
در گزارش خبرگزاری کاتولیک همچنین آمده است «بدیهی است که رفتن خواهر جوزپینا، برای دیگر راهبه‌ی اتریشی ساکن در صومعه، خواهر فابیولا وییس ۷۷ ساله که سی و هشت سال از عمر خود را وقف کمک به جذامیان و بیماران و فقرا کرده است، همراه با دشواری خواهد کرد. هر چند که مقامات ایران مجوز اقامت خواهر فابیولا وییس را برای مدت یک سال دیگر تمدید کرده‌اند. این دو خواهر روحانی که زندگی‌شان را وقف بیماران و نیازمندان ایران کرده اند حالا در شرایطی اجباری هستند که صومعه‌شان را ترک کنند.»
احتمالاً این صومعه نیز مانند بسیاری از امکان و اموال متعلق به کلیسای کاتولیک و دیگر کلیساهای ایران به مصادره حکومت در خواهد آمد. پس از انقلاب، در شهر اصفهان، مدرسه متعلق به «خواهران محبت» به تصاحب حکومت درآمد و در سال ۲۰۱۶ نیز در همین شهر، خانه و صومعه کشیشان کاتولیک لازاریست، مصادره شد.
مدت کوتاهی پس از پیروزی از انقلاب اسلامی، فشار بر جامعه مسیحیان ایران از جمله کاتولیک ها به شدت افزایش یافت، از اخراج میسیونرها تا مصادره اموال از جمله بیمارستان‌های متعلق به کلیساها و کشتن نوکیشان.
در این میان ویلیام باردن، اسقف اعظم کاتولیک‌ها در ایران، در سال ۱۹۸۲ از این کشور اخراج شد. ۹ سال طول کشید تا ایگنازیو بدینی از ایتالیا، جای خالی ویلیام باردن را پر کند. وی نا شش سال پیش در این سمت باقی ماند و در شش سال گذشته، کشیش جک یوسف به صورت نیابتی این مسئولیت را، تا انتخاب دومینیک متیو به عنوان اسقف اعظم، برعهده داشته‌است.
«کانون یوحنا» نیز که در زمینه آموزشی و انتشاراتی فعال بود، تعطیل شد و کلیساهایی هم مانند کلیسای حضرت ابراهیم در تهران بدون کشیش مانده‌اند.
خبرگزاری واتیکان وضعیت کلیساهای کاتولیک را به شرح زیر توصیف می کند:
۱) دو حوزه‌ی سراسقفی (خلیفه گری) آشوری-کلدانی تهران-اهواز و اورمیه-سلماس با حضور یک اسقف و چهار کشیش؛ لازم است ذکر شود که در سال ۲۰۱۹ نائب پاتریارک کلیسای کلدانی، عالیجناب اسقف اعظم رمزی گرمو به دلیل عدم تمدید مجوز اقامت وی توسط نهاد های حکومتی مربوطه، از ایران اخراج شد.
۲) خلیفه گری کاتولیک های ارمنی که تنها روحانی آن اسقف خلیفه گری است.
۳) حوزه‌ی سراسقفی کاتولیک های لاتین، که در حال حاضر هیچ روحانی کشیش ندارند و اسقف اعظم آن، عالیجناب دومینیک متیو، که در ژانویه سال ۲۰۲۱ توسط پاپ فرانسیس انتخاب و معرفی شد، در انتظار ویزای رفتن به ایران می‌باشد.
از تأسیس مدارس نوین تا کمک به پناهجویان جنگ جهانی
میسیونرهای کاتولیک لازاریست و راهبه های «دختران محبت»، از اواسط قرن نوزدهم میلادی در ایران حضور دارند و از سال ۱۸۶۵ دست به ساختن مدارس متعددی در شهرهای مختلف ایران از جمله تهران، تبریز، اصفهان، ارومیه و سلماس زدند که معروفترین آنها سن لویی و ژاندارک بودند.
به نوشته خبرگزاری واتیکان، راهبه‌های «دختران محبت» در اصفهان، در سال ۱۹۳۷ تأسیس شد. راهبه های این انجمن، سال های زیادی را در خدمت به جذامیان و بیماران و نیازمندان و نگهداری از یتیمان، فارغ از دین و مذهب و قومیت، سپری کردند. همچنین خدمات آنها به پناهندگان لهستانی و کودکان یتیم پناهنده در اصفهان که در سال ۱۹۴۲از جنگ در لهستان گریخته و در شهر اصفهان پناه گرفته بودند فراموش نمی شود.»
«دختران محبت» در قرن هفدهم میلادی در کلیسای کاتولیک فرانسه فعالیت خود را آغاز کرد و از اهداف اصلی آنها کمک به نیازمندان و بیماران بود. در حال حاضر، راهبه های «دختران محبت» در نود کشور به فعالیت مشغول هستند.
طبق گزارش ها، راهبه های مقیم اصفهان نه بشارت مسیحی می دادند و نه با نوکیشان مسیحی در تماس بودند ولی به نظر می رسد حتی حضور دو راهبه سالخورده در جامعه ایران، که دهه ها به بیماران کمک کرده اند، برای حکومت اسلامی آزاردهنده است.
