سایه مرگ بر سر دگراندیشان و خدا ناباوران
خداناباوران مدعی هستند که برای اینکه انسان خوبی باشند، نیازی به خدا و نمایندگانشان نداریم، حتی به کتاب های کهنه و قدیمی که مقدس شمرده شوند و چگونه بودن و زندگی کردن را به ما دیکته کند نیازی نداریم. ولی در دولت جمهوری اسلامی ایران قوانین سختگیرانه‌ای دربارهٔ خداناباورای یا به‌طور کلی، افراد مرتد دارد، زیرا در قوانین اسلامی، حکم ارتداد برای مرد اعدام “چه توبه کند یا نکند” و برای زن، حبس ابد “در صورت عدم توبه” است.
ماده ۵۱۳ قانون مجازات اسلامی
هر کس به مقدسات اسلام و یا هر یک از انبیاء یا ائمه اهانت نماید اگر مشمول حکم ساب‌النبی باشد اعدام می‌شود و در غیر این صورت به حبس از یک تا پنج سال محکوم خواهد شد.
برطبق گزارش اتحادیه جهانی انسان‌گرا و اخلاق‌گرا، در مقایسه با سایر کشورها، افراد مرتد در کشورهای اسلامی با شدیدترین برخورد روبرو می‌شوند. ایرانیکی از هفت کشوری است که مجازات افراد مرتد در آن، اعدام است. افراد مرتد در ایران، شهروند حساب نمی‌شوند و از حق و حقوق شهروندی نیز، محرومند؛ آنها برای برخورداریاز این حقوق، باید خود را پیرویکی از چهار دین رسمی”اسلام، مسیحیت،یهودیت، زرتشتی” کشور، اعلام کنند. گرچه پیروان همین ادیان رسمی هم مورد تبعیض، آزار و سرکوب و خشونت قرار میگیرند و عقاید دیگر به غیر از “تشیع 12 امامی” را هم برنمیتابند.
علی دشتی، توسط دولت جمهوری اسلامی ایران به دلیل نوشتن کتاب ۲۳ سال “در کهولت سن”، شکنجه شد و به اعدام، محکوم شد.
محسن امیراصلانیزنجانی، روان‌شناسی که به دلیل ایجاد طریقه و نیز خرافی دانستن زنده ماندن یونس در شکم ماهی، اعدام شد.
شاهین نجفی، خواننده و شاعر به دلیل خواندن ترانه نقی با واکنش‌هایی از سوی ملاهای وابسته به دولت جمهوری اسلامی ایران، روبه‌رو شد. برخی از مراجع تقلید، وی را مرتد و ترانه‌اش را مصداق ساب النبی اعلام کردند.
علیرضا شیرمحمدعلی، زندانی عقیدتی سیاسی ایرانی بود که شامگاه خرداد ۱۳۹۸ در زندان تهران بزرگ (فشافویه)، هدف حمله دو تن از زندانیان بزهکار، قرار گرفته و پس از مجروح شدن با ۳۰ ضربه چاقو سلاخی شد.
ارسلان رضایی، که برای اولین بار خبر ترور ایشان در صفحه کانال تلگرامی «سپاه سایبری پاسداران» منتشر شد، این کانال از عبارت «به درک واصل شد» در خصوص قتل رضایی استفاده و از ادمین خرافات‌کده با عناوینی چون «توهین کننده به مقدسات دینی»، «معاند» و «ضد اسلام» یادکرد.
سهیل عربی، وبلاگ‌نویس، به اتهام اهانت به مقدسات اسلامی از طریق مدیریت صفحاتی در فیس بوک به اعدام محکوم شد که اکنون در بدترین شرایط در زندان رجایی‌شهر کرج، علیرغم نیاز به رسیدگی پزشکی، از حق مرخصی و دریافت خدمات درمانی محروم است.
و همچنین دو نفر آتئیست در بند زندان شیبان اهواز محبوس هستند. یکی از آنان حجت المحمود است که به اتهام شعار نویسی در ایذه؛ داشتن کانال؛ تبلیغ ضد دین و سوزاندن قرآن بازداشت شده است. حجت در بازداشتگاه اهواز به شدت شکنجه و بر اثر شکنجه دستش فلج شده است. و صدها اسامی دیگر که پیوسته هم اکنون بخاطر دگر اندیش و خداناباوری محکوم به زندان و اعدام و ترور هستند.
زندانهای ایران با کلکسیونی از موارد گسترده نقض حقوق بشر دست و پنجه نرم میکنند.از یک سو محرومیت آنها از حق دادرسی عادلانه که در ماده ۱۰ اعلامیه جهانی حقوق بشر بر آن تاکید شده است و از سوی دیگر بیماریها وآسیب‌های جسمی گوناگون که میتوان گفت اکثر این افراد، بیماریها را از زمانی که در زندان محبوس گردیده اند به آن مبتلا شده اند اما مسئولان قضائی و امنیتی در زندانهای ایران از این مسئاله بعنوان یک اهرم فشار در جهت تفهیم نظریات و یا اتهامات وارده بر افراد استفاده میکنند که این مورد ناقض ماده ۵ اعلامیه جهانی حقوق بشر می‌باشد.
در پایان ما با اعتقاد به آزادی عقیده و بیان آن براساس مواد 18 و 19 اعلامیه جهانی حقوق بشر خواهان آزادی فوری بلاشرط کلیه زندانیان عقیدتی میباشم.
کانون دفاع از حقوق بشر در ایران
کمیته دفاع از حقوق پیروان ادیان
