دو نهاد حقوق بشری می‌گویند به سندی محرمانه دست یافته‌اند که نشانه‌ای از برنامه مقام‌های ایرانی 
برای افزایش نظارت‌ها و محدودیت‌ها بر بهاییان در استان مازندران است.
دانش‌آموزان بهایی در مدارس ایران، طعم تبعیض را به طور مضاعف تجربه می‌کنند. یکی از مسائلی که جنجال‌ها و مباحثه‌های حقوق بشری بسیاری را درباره کشور ایران برانگیخته، عدم رعایت حقوق شهروندی و قانونی شهروندان بهایی ایران است.
یک سند حاکی از آن است که در جلسه “کمیسیون اقوام، فرق و مذاهب” که در شهریور ماه برگزار شده است، درباره پیروان آیین بهایی و دراویش بحث شده و تصمیم‌هایی گرفته شده است.
فدراسیون بین‌المللی جامعه‌های حقوق بشر و جامعه دفاع از حقوق بشر در ایران با انتشار این سند از جامعه جهانی خواسته‌اند در دیدارهایشان با با مقام‌های ایرانی “رعایت حق آزادی دین یا عقیده را بر اساس تعهدهای حقوقی ایران” را از آنها مطالبه کنند.
مطابق این سند “کنترل دقیق” بهاییان به نهادهای مختلف ابلاغ شده و به ویژه خواسته شده تا در وزارت آموزش و پرورش و مدارس برای “شناسایی” دانش‌آموزان بهایی و “جذب آنان به دین اسلام” تلاش شود.
جامعه جهانی بهایی با انتشار بیانیه‌ای این تصمیم را محکوم کرده و اشاره کرده است که نزدیک پنج سال پیش دستور مشابهی برای محدودیت اقتصادی بهاییان در استان مازندران صادر شد که مغازه‌های بسیاری از آنان را به تعطیلی کشید.
دیان علائی، نمایندۀ جامعه بین‌المللی بهائی در سازمان ملل در ژنو می‌گوید: «در حالی‌که سند اخیر وابسته به یک نهاد محلی است، ما با درجه بالایی از اطمینان می‌توانیم بگوییم از بالاترین نهادهای دولتی در سطح ملی سرچشمه می‌گیرد و نشان می‌دهد که ممکن است جلسات و مصوبه‌های مشابهی درباره بهائیان در سراسر ایران در جریان باشد.»
عبدالکریم لاهیجی، رئیس جامعۀ دفاع از حقوق بشر در ایران و رئیس افتخاری فدراسیون بین‌المللی جامعه‌های حقوق بشر نیز درباره این سند گفته است: «این اقدام‌ها نشان‌دهنده افزایش آزار دولت ایران علیه پیروان آیین بهائی است. دولتمردان در مغایرت با تعهدهای بین‌المللی حقوقی کشور، این پیروان را مرتد می‌دانند، دین آنها را ممنوع می‌کنند و عمل به آیین بهائی را اقدام ضاله- براندازانه می‌دانند.»
گفتنی است که کودکان بهائی، در محیط‌های آموزشی ایران، شرایط امن و آرامی را تجربه نمی‌کنند و به نظر می‌رسد رفتارهای تبعیض‌آمیز دیگران، اعم از اولیا و مربیان، علیه این کودکان نه فقط مورد مواخذه و پیگیری قرار نمی‌گیرد، بلکه تشویق و تحریک هم می‌شود.
