حقوق بشر در ایران – طی روزهای گذشته, همزمان با انتقال دراویش گنابادی محبوس در تیپهای۲, ۴ و بند امن زندان تهران بزرگ به زندانهای سایر شهرستانها “مجید مرادی”, “حیدر تیموری” و “مجتبی بیرانوند”, از جمله سه درویش گنابادی محبوس هستند که به ترتیب ۲نفر اول به زندان ایلام و “مجتبی بیرانوند”, به زندان مرکزی خرم آبادی منتقل شد و در پی دستور مسئولان زندان موی سر و سیبیل ۲ نفر از این دراویش تراشیده شد و همچنین ۱ نفر دیگر در مقاومت بطور تنبیهی به سلول انفرادی زندان خرم آباد منتقل شد.
به گزارش حقوق بشر در ایران, روز سه شنبه ۱۳ آذر ماه ۱۳۹۸, “مجید مرادی”, “حیدر تیموری” و “مجتبی بیرانوند”, سه تن از دراویش گنابادی که اخیرا از زندان تهران بزرگ به زندانهای ایلام و زندان خرم آباد منتقل شدند در پی دستور رئیس زندان موی سر و سیبیل “مجید مرادی”, “حیدر تیموری” در زندان ایلام تراشیده شد. همچنین مسئولان زندان مرکزی خرم آباد در تلاش برای تراشیدن موی سر و ریش “مجتبی بیرانوند دیگر درویش گنابادی محبوس در این زندان برآمده بودند که با مقاومت این زندانی عقیدتی وی به سلول انفرادی منتقل شد.
بنقل از یک منبع مطلع در گفتگو با گزارشگر حقوق بشر در ایران ضمن اعلام این خبر گفت؛ “مجید مرادی” و “حیدر تیموری”, دو درویش زندانی که در روز ۱۲ آذر ماه سالجاری به دستور نهادهای امنیتی به زندان ایلام منتقل شده بودند موی سر و سبیل آنها به اجبار و زور مسئولان این زندان تراشیده شد. همچنین مجتبی بیرانوند, دیگر درویش زندانی که در همان تاریخ از زندان تهران بزرگ به قرنطینه زندان مرکزی خرم‌آباد منتقل شده در پی مقاومت در برابر رفتار توهین آمیز مسئولان این زندان برای تراشیدن موی سر و سیبیل وی به سلول انفرادی این زندان منتقل شد.
لازم به ذکر است, در تاریخ ۱۶ آبان ماه ۱۳۹۸, “محمد شریفی مقدم”, “رضا انتصاری”, “سینا انتصاری”,”احمد ایرانی خواه”, “سعید دوراندیش”, “صالح الدین مرادی”, “مرتضی کنگرلو”, “مصطفی میرمحمدی”, “مصطفی عبدی”, “سخاوت سلیمی”, “سعید سلطانپور”, “جواد خمیس آبادی”, “محسن مقدسی” و “مجید رشیدی”, در اعتصاب غذای اعتراضی شان که با هدف اعتراض بر تداوم حصر “نورعلی تابنده” قطب دراویش گنابادی” و همچنین “رفع ممنوعیت ملاقات با وی برای دراویشی که به منزل نورعلی تابنده مراجعه می کنند” اعلام شده همچنان در اعتصاب غذا بسر می برند.
همچنین حقوق بشر در ایران, در تاریخ ۱۲ آذر ماه ۱۳۹۸, با انتشار گزارشی, از انتقال ۳۵ نفر از دراویش گنابادی محبوس در تیپهای ۲, ۴ و بند امن زندان تهران بزرگ بنامهای؛ کسری نوری, صالح الدین مرادی, فرامرز مانگری, اکبر داداشی, بهنود رستمی, علی بهادری, سعید خموشی, رضا سیگارچی, محسن مقدسی, مهدی ایزدپناه, محمدرضا درویشی, حیدر تیموری, سعید سلطانپور, علیرضا لک, وحید خموشی, سعید خموشی, مجید مرادی, عبدالله اسماعیلی, شعیب اسماعیلی, مسلم نوروزی, سعید گودرزی, محمد کریمایی, بابک تقیان, احسان ملک محمدی, امین صفاری, صادق قیصری, مهدی مهدیلو, مصطفی میرمحمدی, اردشیر عشایری, رضا یاوری مطلق, رضا رضایی, مجتبی بیرانوند, میلاد کاکاوند, مرتضی سهراب پور, مصطفی رهسپار و شهاب اکبری بهانه عدم ظرفیت در زندان تهران بزرگ به سایر زندانهای دیگر در شهرستانهای دیگر شهرستانها منتقل شدند.
حقوق بشر در ایران, در تاریخ ۱۲ آذر ماه ۱۳۹۸, با انتشار یک فایل صوتی از “مریم فرسیابی” همسر “مصطفی کریمایی”, یکی از ۳۵ درویش گنابادی که به زندانهای دیگر منتقل شدند تائید کرد که این دراویش گنابادی به دلیل عدم ظرفیت به زندانهای دیگر شهرستانها منتقل شدند.
همچنین پیش از این و در تاریخ ۱۶ آبان ماه ۱۳۹۸, حقوق بشر در ایران با انتشار گزارشی با مضمون “اعتصاب غذای دراویش زندانی در اعتراض به اعمال محدودیت بر نورعلی تابنده”, تداوم اعتصاب غذای دراویش گنابادی محبوس در تیپ های ۲, ۴ و بند امن زندان تهران بزرگ را اطلاع رسانی کرده بود.
لازم به یادآوری است، از نیمه‌شب ۱۴ بهمن‌ماه سال ۱۳۹۶ حضور پر تعداد نیرو های امنیتی و انتظامی در اطراف منزل دکتر نور علی تابنده با واکنش منفی سایر دراویش مواجه شد، دراویش گنابادی در حمایت از قطب خود تجمعاتی اطراف منزل دکتر تابنده تشکیل دادند، این تجمعات با دخالت نیروهای انتظامی و لباس شخصی به خشونت کشیده شد و صدها تن زخمی و بازداشت شدند؛ این در حالی بود که پیش تر در شامگاه چهارشنبه ۴ بهمن‌ماه ۱۳۹۶ نیز ماموران امنیتی در اقدامی مشابه در همین مکان حضور یافتند که موجی از نگرانی‌ها در میان دراویش را رقم زده بود.
فشارها به دراویش در نظام جمهوری اسلامی عمدتا از شهر قم آغاز شد. قم مذهبی ترین شهر ایران است و با توجه به نزاع تاریخی صوفیه و اهل شریعت، فشار بر دراویش در این شهر سابقه طولانی دارد و به سال‌های قبل از انقلاب می‌رسد؛ اما در سال‌های اول دهه هشتاد خورشیدی با انتشار شماری از کتاب‌های ضد صوفی در قم که این سلسله را به ضد شیعی بودن متهم می‌کردند، رفته رفته جو سنگین‌تری علیه آنها شکل گرفت. تنش در مناسبات حکومت با دراویش نعمت‌اللهی با تخریب برخی از مکان‌های مذهبی‌شان و مخالفت حکومت با گردهمایی آنها به خصوص در قم وارد مرحله ای شد که یک دهه بعد در تهران به درگیری فیزیکی و خونریزی انجامید.
در سال‌های گذشته اخبار و گزارش‌های پرشماری از احضار، تهدید، بازداشت و در نهایت محاکمه و صدور احکام سنگین برای دراویش – به ویژه دراویش سلسله گنابادی- منتشر شده است.
سازمان عفو بین الملل, در تاریخ ۴ خردادماه ۱۳۹۷, با صدور بیانیه ای ضمن ابراز نگرانی نسبت به وضعیت زنان دراویش، از جمهوری اسلامی ایران خواسته بود آنها را بی‌قید و شرط آزاد کند.
سرکوب بهائیان ایران ناقض اسناد بین المللی حقوق بشر از جمله ماده ۲ اعلامیه جهانی حقوق بشر و همچنین ماده ۱۸ و ۱۹ این سند معتبر بین المللی و همچنین ماده ۱۸ میثاق بین المللی حقوق مدنی و سیاسی نیز میباشد که در این ۲ ماده به صراحت بر حق افراد بر انجام مناسک مذهبی و همچنین تبلیغات و انجام آموزشهای مذهبی برای افراد چه بصورت جمعی و چه بصورت خصوصی تاکید شده است.
زندانیان عقیدتی در زندانهای ایران با کلکسیونی از موارد گسترده نقض حقوق بشر دست و پنجه نرم میکنند. از یک سو محرومیت آنها از حق دادرسی عادلانه که در ماده ۱۰ اعلامیه جهانی حقوق بشر بر آن تاکید شده است و از سوی دیگر بیماریها و آسیب های جسمی گوناگون و عدم برخورداری آنها از حقوق شهروندیشان در درمان بیماریها و آسیبهای جسمی که میتوان گفت اکثر این افراد این بیماریها را از زمانی که در زندان محبوس گردیده اند به آن مبتلا شده اند اما مسئولان قضائی و امنیتی در زندانهای ایران از این مسئله بعنوان یک اهرم فشار در جهت تفهیم نظریات و یا اتهامات وارده بر افراد استفاده میکنند که این مورد ناقض ماده ۵ اعلامیه جهانی حقوق بشر میباشد.
