دختر محمد راجی، درویش گنابادی که در دوره بازداشت جان خود را از دست داده است، در گفت‌وگو با رادیو فردا خبر داد که مأموران نیروی انتظامی با تهدید خانواده آقای راجی، خواستار «دفن شبانه» جسد او شده‌اند اما خانواده راجی با این خواسته موافقت نکرده‌اند.
به گزارش حقوق بشر در ایران ، طیبه راجی روز دوشنبه ۱۴ اسفند، گفت که مأموران انتظامی مادرش را تهدید کرده‌اند که اگر جسد آقای راجی دوشنبه‌شب دفن نشود، جسد او دیگر تحویل خانواده نخواهد شد. به گفته خانم راجی، مأموران انتظامی همچنین به خانواده او گفته‌اند که «هیچ سردخانه‌ای در تهران جسد را تحویل نمی‌گیرد» و جسد را به الیگودرز (محل تولد و زندگی آقای راجی) فرستاده‌اند. او همچنین گفت که در الیگودرز نیز، جسد تحویل خانواده آقای راجی نشده و در اختیار نیروی انتظامی است. به گفته خانم راجی در الیگودرز هم مأموران انتظامی از مادرش خواسته‌اند که جسد «شبانه دفن شود» اما خانواده این درویش گنابادی با این موضوع موافقت نکرده‌اند.
او با اشاره به گفته‌های مأموران انتظامی، همچنین گفت که آنها گفته‌اند جسد آقای کالبد شکافی شده و نتیجه آن دو ماه دیگر اعلام می‌شود.
طیبه راجی روز یکشنبه نیز در گفت‌وگو با رادیو فردا گفته بود که بر اساس اعلام مأموران انتظامی پدرش «بر اثر ضربات وارده» به کما رفته و فوت شده است.
او همچنین گفته بود که پدرش هنگام بازداشت در اول اسفند ماه «شدیداً ضرب و شتم» شده بود و «حال وخیمی» داشت اما «دست خود را تکان داد» و بعد از آن هیچ تماسی با خانواده نداشته است.
وبسایت مجذوبان نور که اخبار دراویش گنابادی را پوشش می‌دهد، پیشتر از کشته شدن آقای راجی دراثر ضربات وارده در حین «بازجویی» خبر داده بود.
با این حال عباس جعفری دولت‌آبادی، دادستان تهران، گفته که آقای راجی در درگیری بین دراویش و نیروهای انتظامی در خیابان پاسداران کشته شده است.
درهین حال طیبه راجی روز دوشنبه گفت که مأموران امنیتی به داماد این درویش گنابادی اعلام کرده‌اند که او بر اثر «ضرب و شتم» در این درگیری در بیمارستان در گذشته است.
او تأکید کرد که مسئولیت فوت پدرش با نیروهای انتظامی و امنیتی است که او را «ضرب و شتم» کرده‌اند و در مدت ۱۵ روز گذشته هیچ اطلاعی به خانواده او نداده‌اند.
بر اساس گزارش‌ها، محمدعلی راجی، پسر آقای راجی که متولد سال ۷۴ است نیز در درگیری‌های خیابان پاسداران بازداشت شده و در زندان فشافویه به‌سر می‌برد.
در همین حال طیبه راجی روز دوشنبه با بیان اینکه خود شرایط جسمی مناسبی ندارد، اعلام کرد که با وجود وعده مسئولان برای آزادی برادرش، به او حتی مرخصی هم نداده‌اند.
بر اساس گزارش‌ها محمد راجی از فرماندهان سابق سپاه پاسداران بوده و در جنگ ایران و عراق مجروح شیمیایی شده بود.
آن طور که وبسایت مجذوبان نور می‌نویسد، او در سال ۸۳ پس از جدا شدن از سپاه، در روستای مزرعه‌آباد الیگودرز به کشاورزی مشغول بوده است.
پیش از این گزارش‌هایی نیز درباره مرگ سه نفر از دراویش بازداشت شده در بیمارستان منتشر شده و غلامحسین محسنی اژه‌ای، سخنگوی قوه قضائیه، کشته شدن یکی از دراویش در بیمارستان را تأیید کرد گرچه در آن زمان به نام این فرد اشاره‌ای نکرد.
در روزهای گذشته همچنین فیلم‌ها و عکس‌هایی از«ضرب و جرح» شدید دراویش بازداشت شده و گزارش‌هایی درباره «شکستگی سر، فک و چند دندان» و وضعیت جسمی نامناسب تعدادی از آنان منتشر شده است.
مقام‌های قوه قضائیه در روزهای گذشته بر مجازات «سریع و خارج از نوبت» دراویش گنابادی بازداشت شده در درگیری‌های خیابان پاسداران تأکید کرده‌اند و فرمانده نیروی انتظامی تهران نیز اعلام کرده که راننده اتوبوسی که به گفته مقام‌های امنیتی و قضایی سه مأمور نیروی انتظامی را زیر گرفته و باعث مرگ آنان شده، قبل از پایان سال ۹۶ اعدام خواهد شد.
در همین حال روز شنبه ۸۷ فعال سیاسی و مدنی در بیانیه‌ای تأکید کرده بودند که اخبارمنتشر شده «درباره محاکمه فوری و خارج از نوبت» دراویش بازداشت شده «پیشاپیش اصل استقلال و بی طرفی محکمه را زیر سؤال برده است».
تأکید مقام‌های جمهوری اسلامی بر مجازات دراویش گنابادی بازداشت شده در حالی است که تجمع اعتراضی دراویش گنابادی در اطراف خانه نورعلی تابنده، قطب این سلسله، در روز دوشنبه ۳۰ بهمن، با دخالت نیروهای امنیتی و لباس شخصی‌های موتورسوار به خشونت کشیده شد.
پیشتر کانون مدافعان حقوق بشر که ریاست آن بر عهده شیرین عبادی است در گزارش خود از نقض حقوق بشر در ایران در بهمن ماه با اشاره به این درگیری‌ها اعلام کرده بود که «منشأ بسیاری از حوادث ناگوار در اعتراض‌های خیابانی، حضور و دخالت نیروهای بسیج در صحنه وقوع حادثه است».
تجمع دراویش گنابادی در روز دوشنبه ۳۰ بهمن، ابتدا در مقابل کلانتری ۱۰۲ پاسداران در شمال تهران در اعتراض به بازداشت یکی از دراویش به نام نعمت‌الله ریاحی آغاز شده بود.
حدود دو هفته پیش از آن نیز دراویش گنابادی، پس از انتشار گزارش‌هایی مبنی بر ایجاد یک پاسگاه ایست بازرسی در نزدیکی خانه نورعلی تابنده تجمع کرده بودند که آن تجمع با دخالت مأموران امنیتی به خشونت کشیده شده بود.
اقدامات حکومت جمهوری اسلامی علیه این گروه از سال ۸۴ شدت گرفت. در این سال تخریب گسترده حسینیه‌های دراویش گنابادی در شهرهای مختلف ایران آغاز شد و پس از آن تعداد زیادی از دراویش بازداشت شدند.
کانون مدافعان حقوق بشر سال ۹۳ در نامه‌ای سرگشاده به دبیرکل سازمان ملل متحد، نوشته بود که دراویش گنابادی بیش از ۱۵ سال است که با «اذیت و آزارهای مداوم نظیر، زندان، محرومیت از حقوق اجتماعی، تهدید…» مواجه هستند.
