محل کسب یک شهروند بهایی به نام “پیام ولی” بیش از ده سال است که توسط ارگان های دولتی پلمب شده است. پیگیری های آقای ولی در دادگاه های تجدیدنظر، دیوان عالی و سایر ارگان های دولتی طی ۱۰ سال گذشته به نتیجه نرسیده و محل کسب این شهروند نظر آبادی کماکان در پلمب به سر می‌برد.
به گزارش هرانا ، محل کسب یک شهروند بهایی به نام “پیام ولی” علی‌رغم گذشت ۱۰ سال کماکان در پلمب به سر می‌برد و پیگیری های این شهروند طی این مدت نتیجه‌ای حاصل نشده است. یک منبع نزدیک به آقای ولی در خصوص پیگیری های وی برای صدور فک پلمب محل کسب این شهروند بهایی گفت: “اعاده دادسری پیام توسط شعبه ۱۰ تجدید نظر دیوان عدالت اداری در حالی رد شد که بر اساس ماده ۹۸ پس از گذشت یکسال رد شدن اعاده دادرسی به او ابلاغ شد”.
این منبع در خصوص شکایات آقای ولی توضیح داد “سامانه رسیدگی به شکایات نیز در سال ۸۹ در خصوص شکایت پیام در وبسایت اش نوشت که چون وی به آئین بهاییت معتقد است و برائت خود را اعلام نکرده شکایت‌اش را رد کرده، صرفا بدلیل معتقد بودن و رد نکردن آئین بهائیت. این نهاد رسیدگی به پرونده را منوط به برائت از اعتقاداتش اعلام کرد”.
لازم به توضیح است، برادر آقای پیام ولی نیز در سن ۱۲ سالگی در سال ۱۳۶۹ توسط تعدادی از
مردم تندروی روستای حسین آباد از توابع نظرآباد به دلیل مباح اعلام کردن خون بهائیان بقتل رسیده است. آقای پیام ولی در زمانی که تنها ۱۰ ساله بود جسد بی جان برادر ۱۲ ساله خود را در چاه پیدا کرده است.
لازم به یادآوری است شهروندان بهایی در ایران از آزادی های مرتبط به باورهای دینی محروم هستند، این محرومیت سیستماتیک در حالی است که طبق ماده ۱۸ اعلامیه جهانی حقوق بشر و ماده ۱۸ میثاق بین المللی حقوق مدنی و سیاسی هر شخصی حق دارد از آزادی دین و تغییر دین با اعتقاد و همچنین آزادی اظهار آن به طور فردی یا جمعی و به طور علنی یا در خفا برخوردار باشد.
بر اساس منابع غیررسمی در ایران بیش از سیصد هزار نفر بهایی وجود دارد اما قانون اساسی ایران فقط اسلام، مسیحیت، یهودیت و زرتشتی گری را به رسمیت شناخته و مذهب بهاییان را به رسمیت نمی‌شناسد. به همین دلیل طی سالیان گذشته همواره حقوق بهائیان در ایران به‌صورت سیستماتیک نقض شده است.
