جلفای اصفهان؛ محله‌ای که نمی‌توان ندید

شاه عباس ارامنه منطقه جلفا که مورد کشتار و شکنجه عثمانیان قرار می‌گرفتند را به اصفهان کوچاند و محدوده وسیعی از اراضی جنوب غربی زاینده رود را برای اسکان آنان در نظر گرفت

به گزارش«محبت نیوز» مهتاب چهارطاقی، نویسنده وبلاگ «قصه‌گو» درباره سفرش به جلفای اصفهان می‌نویسد «مگر میشود تا اصفهان رفت و به محله جلفا سری نزد؟ محله‌ای واقع در جنوب غربی زاینده‌رود که اکثر ساکنین‌اش را ارامنه تشکیل می‌دهند. ما هم صبح روز یکشنبه راهی منطقه جلفا می‌شویم. چندین کلیسای معروف که همگی تبدیل به موزه شده‌اند، آرامش و سکوت معنوی، سبک خاص معماری خانه‌ها و معابر با آن سنگفرش قدیمی کوچه‌پس‌کوچه‌ها، پیرزنهایی که روی بالکن خانه‌های ویلایی نشسته‌اند، دختران و پسران جوان با چهره‌هایی زیبا و درخشان که با زبانی غریب با هم حرف می‌زنند و می‌خندند، مغازه‌هایی پر از اجناس فانتزی کشور ارمنستان و البته تعداد زیادی توریست خارجی و داخلی که با دوربین‌هایشان این عناصر زنده را ثبت می‌کنند. همه با هم محله جلفا را تشکیل می‌دهند و در این میانه کلیسای وانک مثل نگینی بر انگشتر جلفا می‌درخشد».

این ایرانگرد سپس به کلیسای پرآوازه محله جلفا رفته، آنجا را به جزییات توصیف می‌کند «وانک که در زبان ارمنی به معنی اعظم است نام معروف‌ترین کلیسای اصفهان است. این کلیسا که به نام‌های سن‌سور و آمنا پرکیچ (نجات دهنده) هم معروف است، به دستور شاه عباس کبیر ساخته شد. بعد از انتقال پایتخت به اصفهان، شاه عباس ارامنه منطقه جلفا (واقع در آذربایجان) که مورد کشتار و شکنجه عثمانیان قرار می‌گرفتند را به اصفهان کوچاند و محدوده وسیعی از اراضی جنوب غربی زاینده رود را برای اسکان آنان در نظر گرفت و به یاد و خاطره وطن، نام آن را جلفا نهاد. از آن سالها به بعد این کلیسا هم به عنوان حوزه علمیه نصاری فعالیت می‌کرده و هم کانون ارتباط ارمنیان ایران با سایر مسیحیان جهان بوده که البته امروزه فقط نقش یک موزه را ایفا می‌کند. ساختمان اصلی کلیسا در زمان شاه عباس ساخته شده ولی در دوره های بعد بخشهای دیگری از جمله کتابخانه، عبادتگاه، بنای یادبود شهدای ارامنه در جنگ با عثمانیها، موزه و فروشگاه هم به آن اضافه شده است».

تصویرهای شگفت‌انگیز درون کلیسا شگفتی این گردشگر دوستدار ایران را برمی‌انگیزد «محراب کلیسا با تصویری از قیام مسیح آذین شده است. یک نقاشی مینیاتوری رنگ روغن به سبک ایتالیایی وجود دارد که تنها تصویری است که می‌توان از آن عکس و فیلم گرفت چرا که عکاسی و فیلم‌برداری از داخل کلیسا قدغن است. دیوارهای داخلی کلیسا با نقاشیهایی نفیس طلاکاری‌شده پوشیده شده‌اند. نقاشیهایی با تلفیقی از سبک ایرانی و ارمنی و بیزانسی که قصه‌های مذهبی کمابیش مشترک در همه ادیان را بازگو می‌کنند. از خلقت آدم وحوا بگیر تا روز رستاخیز. از تولد مسیح تا به صلیب کشیده شدن وی و معراجش و قصه‌هایی از نوح و ابراهیم و یوسف و موسی و لوط و… و همینطور تصاویری از جهنم که بسیار وحشتناک و خشن هستند».