موضع گیری سودویند در صحن علنی 24مین اجلاس شورای حقوق بشر
تانیا احمدی: من نمی پرسم که محل دفن مادرمن کجاست، سوال من این هست که معنای مادر چیست سومین گزارش محمد جاوید گوانی نماینده کانون از ژنو
چهارشنبه 10 سپتامبر2013 (20 شهریور 92)، در سومین روز از 24 مین اجلاس شورای حقوق بشر سازمان ملل متحد، سازمان غیردولتی “سودویند” در صحن علنی شورا، در “پانل حقوق انسانی کودکانی که والدینشان به اعدام محکوم شده اند یا اعدام شده اند” ، به ایراد موضع پرداخت.
خانم تانیا احمدی به نمایندگی از سودویند ضمن شرح کوتاه از تجربیات دوران کودکی خود از اعدام، از کشورهای حاضر و از ریاست شورا خواست ترتیبی اتخاذ شود تا کشورهای غیر عضو؛ به دومین پروتکل الحاقی میثاق بین المللی حقوق سیاسی مدنی ، بپیوندند.
ترجمه متن و ویدئوی سخنرانی امروز خانم تانیا احمدی به نمایندگی از سازمان غیر دولتی “سودویند” که به انگلیسی ایرادشده، به شرح زیر است:
http://www.youtube.com/watch?v=mFlke0P_K9M فارسی به ویدئوی سخنرانی
http://www.youtube.com/watch?v=ByakKSlg4GM&feature=youtu.be به انگلیسی ویدئوی سخنرانی
اسم من تانیا است. من در یک زندان در جمهوری اسلامی ایران بدنیا آمده ام و همان روز به پدرم تحویل داده شدم. پدر و مادر من هر دو فعال سیاسی بودند.
اسفند 1362 زمانی که من فقط یکسال داشتم، جسد مادر 28 ساله ام را به خانواده تحویل دادند. پدرم را سه روز پس از تحویل جسد مادرم؛ به تبعید فرستادند.
من هیچوقت زندگی خانوادگی را تجربه نکردم و به عنوان یک زن جوان هنوز نمی دانم که مادر چیست!
با اینحال وضعیت من هنوز بدترین وضعیتها نبوده زیرا که من می دانم قبر مادرم کجاست!
بسیاری از کسانی که در شرایطی شبیه من هستند حتی محل دفن والدین خود را نمی دانند. من نمیپرسم که محل دفن مادرمن کجاست، سوال من این هست که معنای مادر چیست!
من به نمایندگی از طرف کسانی اینجا هستم که همانند من از ابتدای کودکی با ترس و اضطراب دستگیری و اعدام اعضای خانواده بزرگ شده اند.
ما نمی توانستیم در رابطه با این آسیب روحی با هیچ کس صحبت کنیم و همواره در مدرسه و جامعه مجبور به کتمان این مسئله بوده ایم همگی ما کابوس های شبانه خود را داریم که از بچگی همراهمان است و مدام تکرار می شوند.
من همچنان شبها پس از دیدن کابوس زنی در حال دویدن که در آتش می سوزد و کسی نیست که به او کمک کند از خواب بیدار می شوم.
سودویند و من شخصا از کشورهایی که به دومین پروتکل الحاقی میثاق بین المللی حقوق سیاسی مدنی نپیوسته اند، تقاضا می کنیم که این کار را بکنند و به امید روزی هستم که پدر یا مادر هیچ کودکی اعدام نشود.
