نوزده شهریور سالگرد مرگ آیت الله سید محمود طالقانی است. او که از مخالفان ولایت فقیه بود، بخاطر گشاده‌رویی که با جریانات و گروه‌های مختلف مثل ملی – مذهبی‌ها، مجاهدین و چپ‌ها داشت از چهره‌های محبوب انقلاب بود. او به شکل مشکوکی در سال ۵۸ از میان رفت. پرونده‌ای در دادگستری از سوی خانواده وی تشکیل شد که دستور عدم پیگیری پرونده از مقامات بالا آمد. روز مرگ وی، پاسدار محافظش حضورنداشت و تلفن خانه‌ای که او در آن زندگی می کرد و گاهی جلسات شورای انقلاب در آن تشکیل می‌شد، نیز قطع شد. افزون بر آن چمدانی که اسنادی در آن وجود داشت که تنها خود آیت الله طالقانی کلید آنرا داشت، در آنجا گم شد. در انتها خمینی نیز اجازه کالبد شکافی را به بهانه توهین به روحانیت نداد. همه این عوامل به ویژه آنکه خود آیت‌الله طالقانی از منتقدان ولایت فقیه بود، این مرگ را مشکوک جلوه می‌دهد.
در سه دهه حکومت جمهوری اسلامی قتل‌هایی وجود دارد که در دادگاه ثابت شده، عوامل جمهوری اسلامی در آن دست داشتند مثل میکونوس، قتل بختیار یا قتل‌های زنجیره‌ای. افزون بر آن مرگ‌های مشکوک دیگری وجود دارد که جمهوری اسلامی آنها را به عنوان قتل به رسمیت نمی‌شناسد، مثل مرگ احمد خمینی، آیت الله طالقاتی و لاهوتی پدر دامادهای رفسنجانی.
زمانه با مجتبی طالقانی پسر آیت الله طالقانی در مورد مرگ مشکوک پدرش به گفت‌وگو نشسته بود.
