مجمع عمومی ملل متحد در سال 1967 در اعلامیه‌ای تحت عنوان اعلامیه رفع تبعیض از زنان، تساوی حقوق زنان را در حیات اقتصادی و اجتماعی و به‌ویژه در زمینه اشتغال (دستیابی به آموزش حرفه‌ای، استخدام، ارتقاء شغلی، تساوی مزد و غیره) مورد تأکید قرار داده و توصیه کرده است که اخراج از کار بر اثر ازدواج یا بارداری ممنوع اعلام شود.
اخیراً در سال 1979 در مجمع عمومی ملل متحد بر مبنای اعلامیه مزبور کنوانسیونی تحت عنوان «مقاوله‌نامه رفع کلیه اشکال تبعیض علیه زنان» به تصویب رسید و 187 کشور از جمله اکثر کشورهای اسلامی عضو کنوانسیون رفع تبعیض علیه زنان هستند.
اما ایران نه!
بخوبی میدانیم که با پیوستن ایران به این کنوانسیون، مشکلات حقوقی زنان بزودی برطرف نخواهد شد اما یقینا قوانین گنجانده شده در آن، ابزار حقوقی مناسبی خواهد بود برای سنجش قوانین تبعیض آمیزی که سالهاست حیثیت و شرف زنان ایران را به سخره گرفته است.
697
کانون دفاع از حقوق بشردر ایران
نمایندگی سوئد
مقاوله‌نامه رفع کلیه اشکال تبعیض علیه زنان:
هر نوع تفاوت، محرومیت یا محدودیت مبتنی بر جنسیت که نتیجه یا هدف آن به خطر انداختن یا از بین بردن حقوق و آزادی‌های اساسی انسانی در مورد زنان باشد، تبعیض محسوب می‌شود .
