تلخ تر از زهر
«مین»های به جا مانده از جنگ، جنگ تحمیل شده به کودکان این مرز و بوم، مین‌هایی که به بهانه باد، باران، برف و سیلاب سر خورده‌اند، تا در خانه ها آمده‌اند، تا در مدرسه ها. مهمان‌های ناخوانده ای که شاید در یک قدمی شان باشند، یا کمی آن‌سوتر، پای درختی چشم به راه جست و خیز کودکان ما،…
آری، پس از این‌همه سال، هنوز ۱۶ میلیون «مین» زیر خاک‌ها کمین کرده‌اند.
پزشک به کمک پدر، در حال خارج کردن پلاتین از پای گشین که در پی انفجار مین قطع، و تاکنون سه بار تحت عمل جراحی بوده است.
آلا ۷ سال دارد. ساکن روستای زویران، در پی انفجار مین، چشم راستش نابینا و چشم چپش ۶۰ درصد بینایی دارد.
امیرمحمد ۸ ساله است و اسفند 1393، هنگام بازگشت از مدرسه، در پی انفجار مین در مرز مهران، دچار جراحت شدید شد.
عکسی از محمدهادی ۱۲ ساله که اسفند ۱۳۹۳ در بازگشت از مدرسه در منطقه مرزی مهران روی مین رفت و پس از 20 روز در بیمارستان اهواز، در گذشت..
برادر بهزاد: بهزاد مرداد۱۳۹۴ هنگام چرای گوسفندان و توسط مین های خفته در حوالی روستای لنگریز، جان باخت.
و اما چه کسی پاسخگوست؟
667
کانون دفاع از حقوق بشر در ایران
کمیته دفاع از حقوق کودک و نوجوان
