پیام روحانی زندانی آقای کاظمینی بروجردی به مناسبت یازدهمین سالگرد قتل آیت الله سیدمحمد علی کاظمینی بروجردی

 سید محمد علی کاظمینی بروجردی پدر ایشان که به دست رژیم ولی فقیه به طرز مشکوکی به قتل رسانده شد جهت گرامیداشت شهادت ایشان، افشای جنایتهای رژیم ولی فقیه و انتشار در رسانه های در اختیار « فعالین حقوق بشر و دمکراسی در ایران» قرار داده شده است .متن پیام به قرار زیر می باشد

یازدهمین سال شهادت آیت الله سید محمدعلی کاظمینی بروجردی است، وی که از فقهای اسلام سنتی بوده و دارای پایگاه مردمی است و توجه مومنین پایتخت به ایشان باعث کینه آخوندهای درباری شده و موجبات قتل این مجتهد سازش ناپذیر را فراهم کرده، این مرجع دینی در سنگر قلم و کلام، همواره مخالفت خویش را با اختلاط دیانت با سیاست، اعلام نموده و در هر فرصتی به افشای ماهیت بنیانگذار انقلاب از دیدگاه زعیم مطلق شیعه و اعلم مراجع متاخر آیت الله حاج آقا حسین بروجردی می پرداخته حضورش در زمان شاه مامنی برای موحدین بود و امیدی برای محرومین و مستضعفین کشور به شمار می آمد.

او برای من تنها یک پدر نبود بلکه معلم  آگاه و صاحب ضمیری بود در مسیر عدالت خواهی و آزادگی. مرا باور کرد و خونم را با دیکتاتورستیزی ممزوج نمود تا هرگز عمر کوتاه دنیوی را با اربابان زر و زور و تزویر معامله نکنم و مرگ سرخ را به ذلت کاسه لیسی ظالمین و سفره خواری مستبدین ترجیح ندهم.

آری آن مرد خدا را به جرم داشتن اسرار سردمداران خونخوار این رژیم در بخش سی سی یو بیمارستان مدائن تهران به طور نامحسوس و غیرقابل ردیابی کشتند و خانواده اش را نابود کردند و خاندانش را متلاشی نمودند و مسجدش را که در میدان خراسان است، مصادره کردند و مزارش را که مورد حرمت و زیارت جامعه  بود خراب نمودند و همسرش را که در پی دفاع مظلومانه از من بود در بند امنیتی 209 در زیر شکنجه به قتل رساندند و اجازه برگزاری مراسم تشیع و یادبود، ندادند. تاکنون که یازده سال از جنایات مدعیان شریعت و معنویت می گذرد این فجایع کم نظیر برما وارثان آن پدر ادامه دارد.

هم اکنون که این درد نامه را مینویسم علائم کوری، فلجی، سکته و سرطان در بدنم هویدا گشته و قطع انتظار از مدافعین حقوق بشر کرده ام و دیگر امیدی به نهادهای بین المللی در نجاتم ندارم و شکوائیه ام را به دادگاه همیشه زنده تاریخ می دهم و از دشمنان حیوان صفت و آدم خوار شکایت می نمایم و تقویم عصر را به گواهی می گیرم که بیش از هفت سال از استمداد این اسیراستبداد مذهبی می گذرد و دریغ از یک کار اساسی و قدم موثر که برداشته شده باشد.

سیدحسین کاظمینی بروجردی

مرداد1392

ایران –تهران – زندان اوین