به نام بی نام او
فَأَمَّا الزَّبَدُ فَیَذهَبُ جُفاءً ۖ وَأَمّا ما یَنفَعُ النّاسَ فَیَمکُثُ فِی الأَرضِ
امّا کفها به بیرون پرتاب می‌شوند، ولی آنچه به مردم سود می‌رساند ( آب یا فلز خالص) در زمین می‌ماند
سی و اندی سال پیش برای تحقق آزادی بیان و عقیده، برای احترام به شان والای انسان و انسانیت و عدالت انقلاب کردیم و چشم امید داشتیم ،شاهد هتک حرمت و ظلمی نباشیم.آه هیچ مظلومی بر سینه هایمان سنگینی نکند،بیگناهی پشت میله های زندان محبوس نباشد و خونی به ناحق ریخته نشود.
اینک روز و شب های بسیاری از حرکت تاریخی مان برای برقراری عدل و داد و می گذرد.ولی مثل روزهای نخست امید به روزهای بهتر نداریم. آنچه امروز می بینیم و می شنویم رفته رفته امیدمان را ناامید می کند.
گروهی از صاحب نفوذان چنان کرده اند که انسان بودنمان در قالب واژه ها جا مانده است و آه مظلومان راه نفس کشیدنمان را بسته است.
محمد علی طاهری یکی از هزارها مظلومی است که ۵ سال ضربه های ظلم را بر پیکرش تاب آورده است،و حال در اعتصاب غذا به سر می برد.
تمام کسانی که به نوعی از تعالیم و اندیشه های انسانی او بهره مند شدند در این روزها به شکل های مختلف صدای بیگناهی او را فریاد زده اند.و این فریاد تا زمان تبرئه و آزادی او ادامه خواهد داشت.
آزادی محمد علی طاهری نه تنها اعتماد سلب شده نسبت به قضاوت عادلانه را باز می گرداند و امید به احقاق حق مظلومان را زنده می گرداند بلکه فریاد دادخواهی شاگردان او را که رفته رفته جمعیت بسیاری را همراه می کند آرام خواهد کرد.
به حتم در این روزهای سخت اعتصاب که ۳۰ روز از آن می گذرد، محمد علی طاهری شرایط بحرانی را سپری می کند و ادامه آن به معنای پایان حیات یک انسان بیگناه است که مسوولیت خونش به پای مسوولینی است که صدای او را نشنیدند.آنها باید پاسخگوی جمعیت عرفان حلقه و دیگر انسانهای حقیقت طلب باشند.
مجموعه عرفان کیهانی (حلقه)
