مصاحبه با زندانی سابق و پناهجوی نوکیش مسیحی ساکن ترکیه

ارسال خبر توسط محمد رضا فرشادفر Mohammadreza Farshadfard

کیهان امیری: ماموران اطلاعاتی و امنیتی جمهوری اسلامی می گویند که شما مسیحیان مهمان هستید و نه صاحب خانه پس حقی ندارید و باید چهارچوبها و قواعد ما را رعایت کنید. چیزی که آنها به آن حساس هستند پذیرش نوکیشان مسیحی در کلیساها می باشد.

کسانی که اخبار جفا بر مسیحیان ایران را پی گیری می کنند به یاد دارند که در سوم اسفند ماه سال 1390 ماموران اطلاعاتی در اصفهان کشیش حکمت سلیمی از رهبران کلیسای ” حضرت پولس” آن شهر را بازدداشت نمودند. بعد معلوم شد در همان روز عده زیادی از نوکیشان مسیحی اصفهانی نیز دستگیر شده اند. به غیر از کشیش سلیمی و بانوی 87 ساله گیتی حکیم پور(از اعضای فعال کلیسای حضرت لوقای اصفهان) اسامی هشت تن از این افراد رسانه ای شد.

یکی از آنها “کیهان امیری” 33 ساله بود که از اعضای کلیسای حضرت لوقا و کلیساهای حوزه اسقفی اصفهان  محسوب می شد. او که یک کلوب کامپیوتری داشت، بعد از آزادی در اردیبهشت سال 1391 مجبور به ترک خانه و کارش شد و به ترکیه رفت.

خبرنگار شبکه خبر مسیحیان فارسی زبان مدتی قبل با او ملاقاتی کرد و گفتگوئی انجام داد. کیهان حرفهائی برای گفتن داشت. او از چگونگی ایمان آوردن و فعالیتهایش در کلیساهای اصفهان گفت. همچنین  درباره علت آمدنش به ترکیه و وضعیت ایرانی ها ی پناهجو در آن کشور نکاتی را مطرح نمود که جالب و در خور توجه می باشند. متن این مصاحبه را به صورت سوال و جواب در زیر می خوانید:

کیهان – داستان ایمان آوردن من به 12 سال پیش برمی گردد. آن وقتها اگر درست به یاد بیاورم در شبکه تلویزیون ماهواره ای آپادانا برنامه یک یا دوساعته ای به نام “آی سی تی وی” پخش می شد که مربوط به “کلیسای ایرانیان ” بود. این برنامه تلویزیونی توجه من را به مسیحیت جلب نمود. بعد از مدتی ایمان آوردم و دعای توبه را با کشیش “کامیل نوائی” از طریق تلویزیون خواندم. بعد از آن در ارتباط با کلیساهای خانگی اصفهان قرار گرفتم. در کلیسای اینترنتی هم با مخفی کاری و زحمت فراوان با برادر ادوین در تماس بودم و تلاش می کردم کلام خدا را از این طریق بشناسم و یاد بگیرم.

تشنگی من برای کلام خدا زیاد بود. به همین دلیل چون در اصفهان فضا بسته بود چند بار به تهران رفتم تا امکان حضور در کلیساهای فارسی زبان  را پیدا کنم. این کار سخت بود و به طور دائم قابل تکرار نبود. آنجا با خانمی آشنا شدم که من را به یک جمع خانگی در اصفهان معرفی و مرتبط نمود. بعد از مدتی رفت و آمد دریافتم که  آنها از اصول مسیحی خالص پیروی نمی کنند و عقاید ویژه ای دارند که با آنچه بقیه کلیساها  از مسیحیت  تعلیم می دادند منطبق نبود. کم کم متوجه شدم آنها مروج عقاید خطیبی به نام “برانهایم” هستند و تحت نام عده ای که خود را کلیسای ایران معرفی می کنندفعالیت می نمایند. این بود که از آنها جدا شدم و تصمیم گرفتم با یک کلیسای رسمی و شناخته شده فعالیت کنم. بعد فهمیدم که کلیساهای حوزه اسقفی اصفهان هم موعظه و تعلیم به زبان فارسی دارند. به کلیسای حضرت پولس رفتم و در نهایت از طریق عده ای از برادران و خواهران به کلیسای لوقا معرفی شدم. به آنجا رفتم. آنها چون اشتیاق من را دیدند واز طرفی فهمیدند که تعمید گرفته ام، پذیرفتند که در آنجا بمانم. اینطور بود که از سال 1388 عضو کلیسای حضرت لوقا شدم و در آنجا فعالیت می کردم.

کیهان – کلیسای حضرت لوقا یک کلیسای انگلیکن و عضو مجموعه کلیساهای حوزه اسقفی بود. بنابراین تمام اموال منقول و غیر منقول آنها به نام کلیسای انگلیکن سند خورده بود. بعد از وقوع انقلاب اسلامی در زمان ریاست بهشتی بر قوه قضائیه که اصفهانی بود، او تلاش زیادی کرد و اموال کلیسای انگلیکن را در اصفهان به کلی مصادره نمود و اسناد آنها به مالکیت دولت جمهوری اسلامی در آمد. به همین دلیل حکومت مدعی است که این کلیساها اموال آنها هستند و مسیحیان به صورت مهمان در آنجا رفت و آمد می کنند! ماموران اطلاعاتی و امنیتی جمهوری اسلامی می گویند که شما مسیحیان چون مهمان هستید و نه صاحب خانه پس حقی ندارید و باید چهارچوبها و قواعد ما را رعایت کنید. یکی از مهمترین قواعد آنها که به آن به شدت حساس هستند پذیرش عضو جدید است. منظور آنها پذیرش نوکیشان مسیحی در کلیسا می باشد. می گویند عضو جدید نپذیرید و اگر می خواهید بپذیرید باید با هماهنگی و اطلاع اداره ارشاد و نهادهای حکومتی باشد.

در سال 1390 از همان اوایل سال فشارها بر کلیساهای اصفهان شدت گرفت. ماموران اطلاعات و ارشاد می دیدند که علی رغم همه سختگیریها و ایجاد محدودیتها، مسیحیت در اصفهان رو به گسترش است. بنابراین تصمیم گرفتند حملات خود را دیگر به کلیساهای خانگی محدود نکنند و سراغ کلیساهای رسمی و ساختمانی آمدند به این بهانه که آنها مسیحیت را در اصفهان گسترش می دهند.هم زمان با دستگیری کشیش حکمت سلیمی که به فارسی موعظه می کرد و خواهر گیتی که از نزدیکان فامیلی اسقف متحده بود، به سراغ نوکیشان مسیحی این کلیساها هم آمدند و بیشتر آنها از جمله من را بازداشت کردند. آنها به مدت 70 روز من را در شرایط سخت و تحت بازجوئی در بند الف – ط زندان اصفهان که بند امنیتی هاست نگه داشتند. تا اینکه در اردیبهشت ماه 1391 با قید وثیقه 15 میلیون تومانی به طور موقت تا زمان تشکیل دادگاه آزاد شدم. برای آزادی از من و بقیه تعهد گرفته بودند که حق رفتن به کلیسا و هیچگونه ارتباط با آنجا را نداریم. من نیز دو هفته بعد از ترس جانم و آزادیم به اجبار  از ایران خارج شدم و با همسرم به ترکیه آمدم و در حال حاضر اینجا زندگی می کنیم.

کیهان – اسقف آزاد مارشال سراسقف کلیساهای حوزه اسقفی  می خواست اقداماتی بکند. ولی به او گفته بودند که اتهام اینها جاسوسی برای بیگانگان است و شما حق دخالت در این موضوع را ندارید. خود ایشان و بقیه رهبران نیز تحت فشار هستند.

کیهان – جو کلیساهای اصفهان بسیار بد و به شدت امنیتی است. کلیسای پولس نه به طور رسمی ولی در عمل تعطیل است. کشیش سلیمی و برادر پارسی نژاد شنیده ام که ممنوع الخروج هستند. کشیش شریفیان همچنان چراغهای کلیسای حضرت لوقا را روشن نگه داشته اند ولی آنجا نیز به شدت تحت نظر است و ورود و خروجها کاملا توسط ماموران ثابتی که اطلاعات و ارشاد اسلامی گذاشته است کنترل می شوند. کلیسای جماعت ربانی نیز چنین وضعیت نامساعد و به شدت کنترل شده ای دارد. ایمانداران نیز بعضی دیگر از ترس به کلیسا نمی روند و عده ای نیز مانند من از کشور خارج شده اند.

کیهان – من وقتی در سال 2012 به اینجا آمدم به ناچار از کمیساریای عالی پناهندگان سازمان ملل (یوان اچ سی آر) تقاضای پناهندگی کردم و در دفتر آنکارای آن سازمان ثبت نام نمودم. از من پیش مصاحبه به عمل آمده است. وقت مصاحبه اصلی هم سال 2015 تعیین شده! از لحاظ اقتصادی من وهمسرم نیز مانند بقیه پناهجویان به شدت تحت فشار هستیم. این مهمترین مشکل برای پناهجویان ایرانی در ترکیه است.  یو ان کمک مالی بسیار کم و غیر قابل تجهی می دهد. ما اجازه کار نداریم و باید کار سیاه بکنیم. حقوق کار سیاه نیز تفریبا یک سوم حقوق معمولی است و کفاف زندگی را نمی دهد. قیمتها نیز بالاست. البته  قیمتها و هزینه ها  در شهرهای مختلف ترکیه با هم متفاوت است و بستگی به جمعیت و موقعیت شهرها دارد. ولی در کل وضعیت با توجه به مدت طولانی برای مصاحبه ها بسیار سخت می باشد.

در ترکیه از لحاظ اجتماعی مشکلات و تناقضهای زیادی وجود دارد. برای مسیحیان ایرانی ساکن ترکیه به نظر من غیر از مشکلات اقتصادی مهم ترین خطر در حال حاضر تبلیغات مسمومی است که افرادی با ظاهر مسیحی در بین بچه های ایرانی  در شهرهای بزرگ ترکیه می کنند ولی از مسیحیت فاصله زیادی دارد. برخی گروههای معدود  و کم طرفدارمانند پیروان ادوارد برانهایم و شاهدان یهوه و از این دست با تعلیمات نادرست سعی می کنند بچه های نو ایمان مسیحی را گیج کنند و از آب گل آلود به نفع خود ماهی بگیرند. به طور مثال  یک گروه پیدا شده و در بین بچه های مسیحی تبلیغ کرده که رهبر یا نبی مورد قبولشان به زودی با یک سفینه می آید و آنها را به سیاره دیگری می برد!

کیهان – در بین مسیحیان کسی گوشش به این حرفها بدهکار نیست. بیشتر آنها همه چیز را نمایشی می دانند. کسی خوش بین نیست. ممکن است به طور موقت کمی آرامش نسبی برقرار شود ولی موضوع از پایه درست نمی شود. تا وقتی سیستم ولایت فقیه و حکومت مذهبی در ایران وجود دارد قطعا آب خوش از گلوی مسیحیان ایران به ویژه مسیحیان پروتستان و نوکیشان مسیحی پائین نخواهد رفت. به شخصه دعا می کنم حداقل کمی فضا بازتر شود و  در کلیساها بسته نشود و کلیساهائی که درشان بسته شده باز شوند. ما مسیحیان دل خوش و امیدوار به خداوند هستیم و به کس دیگری از جمله سیاستمداران امیدی نداریم.