به گزارش کمپین نه به آزار وزندان هموطنان بهایی :خانواده‌ی آقای سعید رضایی ازمدیران زندانی جامعه بهایی ایران , با حضور در محل تحصن خانم ستوده(کانون وکلا) دست نوشته‌ی آقای رضایی را که خطاب, به نسرین ستوده بود تقدیم ایشان کردند.
وکیل محترم وشجاع سرکار خانم نسرین ستوده
در آستانه هفتمین سال از بیست سال زندان و به بهانه آنچه در پیام تصویری اخیر بیان فرمودید و باتصمیمی کاملا شخصی این نامه را برایتان می نویسم شاید با نوشتن آن بتوانم گوشه ای ناچیز از تقدیر وتشکر خود را نسبت به هموطنان شجاع و دلیرم که شما نمونه ی بارزی از آنها هستید ابراز نمایم.
فارغ از تمامی بی عدالتی های بی شمار نسبت به خود و جامعه خود,آنچه در سالیان اخیر احساس کرده ام بارقه های امید است.
امیدی که ناشی از انصاف است.
ناشی از درک صحیح نسبت به آنچه آن را حقوق طبیعی و فطری اساسی انسان ها مینامندو تبلور مفاهیم و مدارا و محبت و برابری و دیگر خواهی در تعداد روز افزونی از هموطنان.
اولین بارقه های این امید را وکلای پرونده زنده نمودند که نامشان و کارشجاعانه اشان جاودان باد.
آنانی که برای چنین اقدامات دلیرانه ای رنج زندان و محرومیت از وکالت و یا جلای وطن را به جان خریدند.
پس از آن همواره در طول این هفت سال از بسیاری فعالین مدنی,روزنامه نگاران,وکلا,اقلیتهای قومی و دیگرهموطنان آزادی خواه چه در داخل زندان و چه خارج از آن حمایت و پشتیبانی دیده ام که خود نشان دهنده درک والائی است که حقوق انسان ها را فارغ از تفاوتهای جنسیتی,سیاسی,عقیدتی,قومیت و مذهب یکسان و برابر میداند.
سرکارخانم ستوده
“… مداومت و پیگیری شما در مورد حق کار برای دگراندیشان که بهائیان ایران هم در سی‌اندی سال گذشته از چنین حقی محروم بوده‌اند, نمونه‌ی بارز دیگری از همت والای شما می‌باشد که مطمئنا فارغ از نتایج آنی, در فرآیند اسقرار معیارهای ارزشمند حقوق برابر انسان‌ها در این سرزمین نقطه‌ی عطفی به شمار می‌رود چرا که آرزوی همه‌ی ما خدمت به این مرز و بوم و آبادانی سرزمین آباء و اجدادی‌امان است که داشتن فرصت یکسان برای کار و خدمت جزئی از این حقوق به شمار می‌رود.
بار دیگر وظیفه خود می‌دانم که تشکر و تقدیر و امتنان خود را از شما و سایر هموطنان آزادیخواه برای تلاش در جهت استقرار جامعه‌ای پویا و سرزنده که حقوق همه‌ی ایرانیان در آن محترم شمرده شود ابراز نمایم.
اردیبهشت 94- زندان رجایی شهر
سعید رضایی”
